Zaterdag 6 Mei.
Vanmorgen op tijd opgestaan. het beloofde weer een heerlijke dag te worden.
Tijdens het ontbijt kwam er een pick-up met een grot trailer de campground op rijden,
Er werd een paard uitgeladen, bij de informatie over de camping was er ook een vermelding, dat van hier uit diverse paarden trails door het bos gingen, de camping werd hier ook regelmatig voor gebruikt. Hadden al op enkel plaatsen paarden achterblijfselen gezien.
Verder langs de kust richting New Orleans.
Langs de hele kust rond de plaats Biloxi een brede vierbaansweg met gescheiden rijstroken.
Het witte zand is zo fijn van structuur, dat het op zilverzand lijkt, continu waait het over de weg en blijft het in de goot liggen.
Door de bomen lijkt het wel of je door een allee rijdt.
Voor de ochtend koffie, lekker aan het strand op de boulevard en van de zon genieten.
Het lijkt wel of dat de Amerikanen geen zin hebben in het strandleven, zo'n mooi strand en amper Duitse badgasten met hun scheppen en bolderkarren te zien. Zou in Zeeland al afgeladen met deze gravers zijn geweest.
Verder op pad maar weer, via de highway 90 tot aan New Orleans genieten van de omgeving.
Nog even een oude ophaalbrug bekeken. Men hield hier duidelijk van oude looks, vooral weinig verf en veel roest aan deze brug.
Bij het ticket office van de gator swamp tours deze toepasselijke
postbox.
Eindelijk New Orleans bereikt, in de buitenwijken is er nog steeds volop werk aan het herstel van de schade die door de storm Katherina is aangebracht. De winkels zijn alweer vol in bedrijf, maar de relatief armere bewoners zijn nog steeds aan het opruimen en weer herstellen van hun toch al povere woninkjes. verder naar het centrum is de boel weer aardig op orde.
Voor het parkeren van onze woning, nog even rondgereden en uiteindelijk, op loop afstand van het French Quarter een plek langs de brede straat kunnen vinden. In bijna alle steden waar wij tot nu zijn geweest hebben wij geen parkeermeters kunnen ontdekken.
Door de hele stad vindt je deze typische woninkjes, flats zijn er bijna niet.
Veelal me de uit de films zo bekende Porche ( veranda) af en toe met zonnescherm, maar veel schommelstoelen er op.
Vele gebouwen hebben op de eerste verdieping een balkon, meestal afgeschermd met een gietijzeren constructie. Vaak is hierin het monogram van de architect verwerkt.
Er rijden net zoals in Wenen de hele dag koetsen rond, de koetsiers zijn rap van tong en vertellen alle gasten de ins and outs van de gebouwen en hun vroegere bewoners.
Dit bleek later op de dag het meeting point op Bourbon street te zijn, in de oude smidse was er continu live muziek van diverse rockbands en solo artiesten te horen.
Op deze voormalige brandweerauto een dames gezelschap, die onder luide muziek iets te vieren hadden.
Deze schitterende oldtimer ( met een over trotse eigenaar achter het stuur) paradeerde door de straat.
Langs de oever van de Mississippi de sky-line van het centrum.
Nog een oud trammetje voor de halte.
Een blik op het Jackson park, met de katholieke kerk op de achtergrond.
Een platte grond van het French Quarter. Op de hoek van Burgundy en Esplanlade Av. hadden wij de camper kunnen parkeren, Dus mooier kon bijna niet.
Toch nog een beetje politiek zo op de rand van de markt.
Het is een bonte verzameling van markt kramen, met hoofdzakelijk de zo bekende T-shirts en andere souvenirtjes.
Maar de heerlijke koelte en de sfeer maken het bezoek de moeite waard.
De koppen van alligatoren zijn er in alle maten te vinden, in het verleden had New Orleans een hoofdzakelijk Creoolse bevolking, veelal slaven en arbeiders, hier was de Voodoo cultuur enorm groot. Bij deze Voodoo praktijken werden deze koppen regelmatig gebruikt.
Op het plein voor de kerk een Brasband lekker aan het spelen, bij When de Saint go marching in, ging het publiek mee in de maten, Bubba op de Tuba blies er lekker op los.
Zijn maatje met trompet had de emmer voor de financiële ondersteuning van het geheel
Het werd toch langzaam tijd om het uitgepufte vocht weer aan te vullen. dus maar weer naar het centrum der activiteiten Bourbon street wandelen.
Heel veel van deze kinderen gaven trommel voorstellingen, op hun plastic emmers. het was een geklepper van je welste, maar klonk erg goed.
Toch nog een lekker koel drankje in een heerlijk cafeetje aan de Bourbon street, mamma moest met twee handjes drinken, bijn net als vroeger onze kinderen.
Achter in de bar zat een oudere man heerlijke deuntjes te spelen, alleen zijn stem was wat verweerd en versleten. Maar de combinatie van gitaar en zang klopte helemaal.
Voor zijn pauze zei hij, onbegrijpelijk toch voor een blowjob mag je gewoon naar het toilet, maar voor een smoke moet je naar buiten. Stomme wetten maken wij tegenwoordig.
Bij de hervatting van zijn ( show ) bleek hij een echte charmeur, al zingend en spelend kwam hij bij Wilma uit.
Hij bleek de artiesten naam Rooster ( haan ) te hebben, nou een haantje leek hij mij wel.
Hebben nog een cd van hem gekocht.
Na de drankjes weer verder de straat op.
Regelmatig een fanfare orkestje door de straten en vooral uit alle kroegen live music, van alle denkbare soorten door elkaar heen.
We konden soms alleen met gebarentaal elkaar duidelijk maken wat we gingen doen. ( Gezellie hé )
Dit hondje mocht je aaien voor één dollar, zijn baasje hing over de andere vuilnisbak om te incasseren.
Verder nog wat loslopende snuiters en straat artiesten.
En verder langs de grootheden van weleer.
Een straat artiest die in 5 minuten met spuitbussen verf en wat losse attributen deze
paintings creëerde.
Verderop nog een Jazz straat bandje, heerlijke lazy klanken aan het maken.
Deze had zich zijn Harley toch anders voorgesteld, maar ja dienstfiets blijft dienstfiets.
Met veel machtsvertoon werd deze auto door een aantal Coppers aan de kant gezet en de inzittende aan een uitgebreid onderzoek ontworpen. ( kan je gebeuren als jouw auto helemaal met Hasj plant afbeeldingen is vol geschilderd.) zeker in Amerika.
Die agenten lopen in strak pak echt agentje te wezen. Niet normaal wat hier een uniform betekend, zonder het pakkie zal het best een aardige opa kunnen zijn, maar in functie veranderd hij echt in een Copper !!
Na nog wat rond gelopen te hebben nog een keer door het langzaam vol gestroomde uitgaansleven richting het water gelopen om nogmaals achterom afscheid van een bruisende stad te nemen.
Langs het Louis Armstrong park, was al gesloten. Door de boog is het Mahelia Jackson Theater nog zichtbaar.
Laatste blik op de sky-line by night van New Orleans.
Morgen verder langs de Mississippi omhoog en richting Paris in Texas.
