Zondag 21 Mei.
Nog een blik op het boot casino, en verder naar de gokstad in de woestijn.
In de verte de hoge gebouwen, daar ligt de beroemde Strip van Las Vegas.
Op de Camping van Circus Circus stonden wij naast een lotgenoot uit Duitsland, we hadden een plekje maar daar was alles mee gezegd.
De lucht behandeling van het hotel achter ons overstemde bijna alle gesprekken, hebben gelukkig wel kunnen slapen.
De casino's proberen elkaar de loef af te steken, buiten hebben zij het ene na het andere spektakel op gebouwd, water partijen en planten arrangementen waar de gemiddelde tuinman jaloers op zou worden.
Zelfs Parijs is er in miniatuur nagebouwd.
Verderop was er ook nog de Arc de Triomf op ware grote.
Binnen onder de Eiffeltoren natuurlijk de gokkasten en de roulette tafels in alle soorten en maten.
Verder lopend kregen wij het wel erg zwaar, de temperatuur op de meter gaf op een gegeven moment F 108 aan, omgerekend 42 C in de stad.
Geen zuchtje wind en maar op de bolletjes schijnen.
Ook bij het Mirage haaden ze dit jaar een water show op muziek, bij liedjes van Frank Sinatra wervelde het water in de vijver.
Maar het Belagio blijft de grootste watershow bieden in deze stad.
De camping beschikt over een zwembad, dus niet de hele strip gedaan en met zweet op de kop en het hele lijf de terugweg naar de camping aanvaard. Bij de camping aangekomen was de pool in renovation ( gewoon LEEG !!! ). dus naar de receptie en gevraagd of wij ook van het zwembad van het hotel gebruik mochten maken. Gelukkig was dit het geval, een pasje mee en naar de pool.
Het water was lauw maar verkoelde ons genoeg, op een bad van 10 bij 5 meter zaten er twee Lifeguards op hun hoge stoel, net als bij Baywatch een of ander drijfgeval op schoot en met een riem om het lijf gebonden hielden zij de wacht.
Om de 3 kwartier werden zij afgelost, dan ging guard 1 naar de tweede stoel en kwam er voor de eerste stoel een verse op passer. Want het zwembad was max 1.60 meter diep in het midden en er mochten geen kleuters in. Zoals alles in Amerika Safety FIRST !!.
Gelukkig hebben wij s'nachts goed kunnen slapen, alle ramen en luiken open om de warmte uit de camper te krijgen, en vervolgens de lawaaikant weer dicht om te kunnen slapen.
Maandag 22 Mei
Vandaag verder de wijde wereld in getrokken, het was ons te heet en te druk om nog een dag aan deze stad te spenderen.
Onze keuze was gevallen op de Valley of Fire, een mooi state park met overweldigende rots formaties.
De kleuren van deze rotsen zijn in de avondzon helder rood, het is dan net of ze branden. In 2013 was het nog een open park, nu ging het s'avonds dicht en konden wij niet van deze schoonheid genieten.
Heeft Wilma daar toch een grot bewoner gespot,
Op onze wandeling nog wat speciale bewoners gezien en kunnen fotograferen.
Verder gewoon met rust gelaten.
Soms haalt de natuur wel eens een grap met de mensheid uit, of wij zien het anders als dat de natuur het bedoelde !
Boven: in de verte loopt de weg verder door het absurde landschap, om elke hoek weer een totaal ander beeld en kleuren van de rotsen.
Het eindpunt van de White Dhome trail was er een picknick plaats, hier middag lunch gedaan en van deze kwieke gast genoten. Van de 6 stellen die er lunchten waren er 3 Nederlanders.
Verder was de nacht locatie al ingevuld, bij ons vorig bezoek hadden wij op een stuk braakliggend land overnacht, dit is BLM land en dan mag het ook.
Op weg hier naar toe liep er een roedel herten op de weg en ging nog even voor ons poseren.
Verderop was er nog een uitzicht punt waar de rotsen uit verschillende kleuren waren opgebouwd.
Hier zijn we op weg naar een van de beroemde rotsen in dit park, er staan namelijk rotstekeningen van de oudste bewoners van dit gebied op.
Aangekomen op de overnachting plaats, stonden er her en der een camper en/of trailer, maar gaande de avond werd het er steeds drukker.
Op de verhoging tegenover ons verscheen de een na de andere camper ten tonele.
Met de verrekijker deze bekeken, en bleken allemaal van Roadbear verhuur te zijn.
Uit eindelijk stonden er na een heleboel heen en weer geschuif 12 stuks opgesteld voor de nacht
Het kan geen toeval zijn, maar ze wren niet in colonne aangekomen, maar zullen deze locatie vast van de verhuurder hebben gekregen.
Dinsdag 23 mei.
Vandaag een gelukwens naar Peter en Jolande gedaan, immers hun zoon Nils is jarig vandaag. Vanavond dus maar een neut op nemen.
Verder naar het park Zion.
Bij de ochtend koffie in de berm nog een paar mooie cactussen en bloemen struiken gezien.
De twee hier links waren boven de twee meter hoog.
Zion national Park. is en blijft elke keer weer moeilijk voor ons, ook dit jaar weer geen overnachting mogelijk. Dus konden wij alleen maar een aantal stops en wat foto's maken.
Bij de ingang van het park moesten we weer een tunnel permit a $ 15 kopen. Met deze vergunning mag je in tijdsbestek van 7 dagen TWEE keer door de tunnel, een enkeltje verkopen ze niet.
Het controle punt, en gecontroleerd word je grondig op de geldigheid van de vergunning.
Wij met de camper keurig in het midden van de weg blijven rijden, het was ons nogmaals duidelijk verteld ( maar wisten het nog van 2013) maar hebben het niet aan de ranger verteld.
Volgende blog volgt na de tunnel, en laat meer van Zion zien, verder gaan we dan naar Brice Canyon.
Grtjs SjaWi
