Woensdag 12 juli'
Vandaag richting het noorden van Vancouver eiland,
Via de kustweg 19 a gaan we richtig port Hardi, het is de stad waar de ferry naar de inside passage vertrekt. En tevens het laatste stuk asfalt weg van het eiland. Vlak bij Comox nog een wandeling naar de kenni Falls watervallen gedaan.
Na een stevige wandeling bereikten we de waterval. vanuit het bos via een brugje naar het vieuwpoint. En inderdaad een mooi stukje natuur, na het bezichtigen van de hoofd stroom konden we via een zijpad langs de rivier naar een tweede waterval lopen.
Ook hier weer een pracht uitzicht over het tweede deel van de rivier met zijn waterval.
Na de watervallen verder naar het noorden, langs het strand nog een bakkie gedaan, op het strand zagen we twee stippen langs de waterlijn, bij nader bekijken bleken het een paar bold eagels te zijn.
We denken dat het een ouder echtpaar betrof, en wel om de reden dat ze een paar meter uit elkaar en de ene met de rug naar de andere bleef staan.
Zal wel wat voorgevallen zijn onderweg.
Al verder rijdend werd ons steeds meer duidelijk dat de afstanden hier toch redelijk groot zijn, op een gegeven moment kwam er een aanduiding langs de weg, over 2 Km een recreatie site aan Lake Robert. Het pad maar ingestuurd en na ongeveer 500 meter een mooie plek voor de nacht gevonden.
Na het avond eten nog even naar het meer gelopen en een paar sfeer beelden gemaakt.
Later kwamen er nog wat jongeren om er te zwemmen, op tijd weer vertrokken en verder geen overlast.
Midden in de nacht klonk er gekrabbel op het dak, een aantal lawaai pogingen hielpen niet om het gekrabbel op te laten houden.
Dus gewapend met de zaklamp uit het grote dakluik op inspectie, helaas niets meer te zien en verder geen gekrabbel meer gehoord.
De volgende morgen verder op pad, een zijweg ging naar Sayward, dus deze ingereden, hier kwamen wij aan de zee bij een groot hout verwerkend bedrijf uit.
Het was een af en aanrijden van grote vrachtwagens met hout.
Na de eerste lossing, wordt het hout een beetje geselecteerd en op gestapeld.
Later word het met grote machines met enorme klauwen verder naar de walkant gebracht,
En via de glijbanen in het water geduwd.
Hier zijn een paar acrobaten met hun minibootjes in de weer om de stammen in groepjes te verzamelen en vast te leggen voor verder transport.
Voor het vervolg van de reis hebben we weer Wifi nodig.
Op weg naar de hoofdweg kwamen wij deze jaren 60 camper nog tegen, het geheel was in een perfecte staat.
Deze stoommachine werd gebruikt om de gekapte bomen het bos uit te trekken, hij is gebouwd op twee grote boomstammen. Na dat deze niet meer gebruikt werd is hij hier naar toe gebracht.En doet nu dienst als aandacht trekker voor het café annex restaurant.
De oude kabels zijn gebruikt om er de wanden van deze uitspanning te maken.
In 3 jaar tijd heeft de eigenaar met een aantal vrienden deze bouw gerealiseerd.
Het is er een knus zaakje geworden.
Dus we hebben ons laten verleiden tot een echt country ontbijtje. Met sterke zwarte koffie.
Buiten op het grasveld stonden nog wat oude werklui hun tijd te verdoen. De oude glorie hebben ze allang niet meer, maar ze spreken je nog steeds aan.
Vooral deze laatste, hij zou zomaar een prachtige poster kunnen opleveren.
Om het dorp definitief te verlaten, moet je over een eenbaans brug, deze is gebouwd in 1949, maar het dek is gemaakt van houten planken. Deze zullen in de loop der jaren reeds een paar maal vernieuwd zijn.
Pappa geconcentreerd op de smalle brug aan het manoeuvreren, kon mamma snel een foto maken van de man aan het werk.
Eindelijk hebben we Port Hardy bereikt, buiten een ferry haven en een visitor center was er niet bijzonder veel te beleven.
Wel zou er in het weekend een jaarlijks festival georganiseerd worden, er kwamen op vrijdag avond een bandje spelen in het park,
Zaterdag een aantal kraampjes met lokale spullen, ook weer een band en wat andere spellen in het middag programma.
Zondag was het grootste feest, met een botenrace in de haven, zeepkist race voor jong en oud. En de hoofdrace was er met bad-eendjes, deze zijn genummerd en kan je kopen bij de vvv.
helaas waren wij er donderdag, dus geen optie om hier 3 dagen te vertoeven.
Verder gereden naar Lake Alice en hier de nacht op een mooie camping doorgebracht.
Morgen weer verder naar Nanaimo om hier de veerboot naar Vancouver te nemen.
Vrijdag 14 juni.
Op de parkeerplaats nog deze 50 jaar oude camper gezien en met de eigenaar gesproken.
Hij was een grote klusser, maar beslist geen vakman.
Een koppeltje eenden met een ander uiterlijk dan onze vijver eenden, waren gezellig aan het foerageren en doken regelmatig onder water om wat lekkers te zoeken.
Hier zijn we aangekomen bij de John Hart dam, deze wordt momenteel gerenoveerd en van een nieuwe waterkracht centrale voorzien, het water van de Campbel rivier zal dan ondergronds door nieuwe kanalen en turbines stroom voor 80.000 huizen gaan leveren.
De oude houten buizen worden na ingebruikname van de nieuwe installatie geheel gedemonteerd en weg gehaald, ook de oude powercentrale verdwijnt in zijn geheel.
Alles word weer aan de natuur terug gegeven.
Om de waterval te kunnen bezoeken is er een imposant bouw werk gemaakt. met trappen en een stalen hangbrug.
Volgens de borden rond de waterval, zouden hier weer vele steelhead zalmen zijn uitgezet, in de hoop dat deze naar zee zullen gaan en dan later weer naar de geboortegrond terugkeren om hun eieren te leggen.
Wij zouden niet weten hoe de zalmen tegen deze waterval omhoog kunnen springen.
Er zal vast wel een systeem in de nieuwe dam aangebracht worden, om de zalmen via een ondergrondse buis weer in de rivier te laten komen. De video in het visitor center gaf een aanduiding hiervoor, maar het was ons niet geheel duidelijk.
Onderweg in Oyster bay nog even lekker in het zonnetje gezeten en een drankje genuttigd.
We zagen de zee alweer opkomen, dus wij ook verder land inwaarts.
In de haven bij de veerboot, kwam deze zeehond iedere keer wat dichterbij, en keek ons aan met een blik ( van , heb je nog wat lekkers voor mij ) die je van een kind of een puppy kunt verwachten.
Gaan vervolgens op het vaste land van Canada, en omzeilen de bosbranden door verder via de oost kant naar Alaska te reizen
Grtjs aan allen.
Sja Wi.
