On the road again,

Dinsdag 18 April.

Na overleg met de filiaal manager van de Walmart, mochten wij de nacht op de parkeerplaats doorbrengen.

Het vreemde in deze staat is, het kopen van alcohol, dit mag alleen maar in speciale liquerstores. Dus geen wijn of bier in de supermarkt, maar wel allerlei wapentuig gewoon in de schappen. Pijl en boog, luchtgeweren en pistolen, ook de echte boevenklappers gewoon na vertoon van driverslicence verkkrijgbaar.
Ook aan munitie voor dit alles geen gebrek !

Regelmatig kwamen de zwart / witte jongens over het terrein, en gaven je dan de knik van Oké.


Was verder niet fotogeniek, dus na het ontbijt op pad, naar de skyline drive. Een geweldige rit door de natuur. Onderweg ging echter het motor management lampje in het dashboard branden.
Na onderzoek bleek er een slangetje van de rembekrachtiging gescheurd te zijn. Dit hersteld, maar lampje bleef aan, na sms overleg met de monteur in Nederland, op de camping de accu helemaal afgekoppeld en de volgende morgen weer aangesloten, geen resultaat. Het vervelende in deze kwestie is, de motor loopt in service modus, dus heb ik maar de helft van het motor vermogen tot mijn beschikking. Op de vlakke weg gaat het nog wel, maar in de bergen is het aan modderen.

                                                                                 
                                                                                    Onderweg nog een Aldi gevonden, en wat  

boodschappen { wijn en bier } en nog wat
 meer gehaald.

Het aanbod verschilt erg met dat in van wat er in Europa in de schappen ligt.

Geen graai bakken in de midden paden, weinig aanbiedingen zoals wij gewend zijn.



Op de state park camping nog een aantal dingen nagekeken maar geen resultaat, wel hebben wij hier onze tank met water kunnen vullen

Een heerlijk plekje, alleen het groen aan de bomen komt nu pas traag op gang.

Eerste biertje van deze vakantie, hadden wij wel verdiend.

S'avonds wat koffers en bakken uitgepakt, handdoeken,washandjes en ondergoed gepakt
en de rest van de kleding in de kastjes verdeeld.
                                                         

Ook de Big guys zijn reeds vroeg in het jaar op pad, verder zijn de dagen heerlijk van temperatuur. De nachten daar in tegen nog behoorlijk fris.

Hebben wij geen last van, maar de kampeerders in hun tenten, samen met hun kinderen zullen best afzien. S'avonds allemaal kampvuren op hun plekje.

Woensdag 19 April.

Het weer is vandaag minder als gisteren, dus goed reis weer.

Regelmatig reden wij door het wolkendek en door de mistbanken, onderweg nog wat wild kunnen fotograferen.

Vanwege de motor problemen op tijd naar een grote stad gegaan, in Roanoke is er een Fiat/Dodge dealer. De firma Berglund. Deze maar gaan zoeken en kijken wat hij kan betekenen.

 Het was bij het Fiat filiaal nog niet wat ik gehoopt had, hier had men alleen de personen auto's en niet de comercial vans. Zij stuurden ons door naar een diesel revisie bedrijf aan de andere kant van de stad.
Hier aangekomen hebben zij van alles geprobeerd om de computer uit te lezen, maar zonder resultaat.
Wel een ander adres gekregen van Berglund trucks ook in Roanoke, Maar je raad het al ook weer aan de andere kant van de stad.

Helaas reeds gesloten, dus in de stad maar weer

een plekje gezocht, camping was te ver maar weer een walmart opgezocht,


Donderdag 20 April 

s'morgens naar het filiaal van Berglund trucks gereden, hier aangekomen had men alleen bewondering voor de camper, nice rig was wat men riep, maar uitlezen van de computer no-way. Konden zij echt niet. Maar aan de andere kant van de stad ( vlak naast de eerste garage van gisteren ) zouden zij het misschien wel kunnen uitlezen.
De volgende garage van Berglund had een zeer sympathieke chef werkplaats ( zie foto ), deze ging vol goede moed aan de slag met computer, uitlees apparaat en wat hij maar kon vinden. Het resultaat laat zich bijna raden ( 0 ) lampje blijft stoïcijns branden en motor wil niet meer als 3000 toeren maken. Heel veel excuses en good luck on your trip meer zat er niet in.
   😖   👎
Vandaag verder over de Blue ridge parkway naar het zuiden, op weg naar een nog grotere stad met  een dealer met commercial van's Charlotte is het doel.

Onderweg nog een oude water molen zagerij bekeken, maar op 1 Mei begint hier het seizoen.

Dus was alles hier nog gesloten.

Nu op de camping Fancy Gap. Net op de grens van Virginia en North Carolina.

  Heerlijk buiten in het zonnetje zitten eten, nog avond wandeling, en dan douchen en nog een keer Skibo trachten te spelen,

Tot de volgende blog.

En hopelijk draait de machine dan ook weer op volle toeren.

17 April de dag dat we de camper gaan halen.

Maandag 17 April.

S' morgens op tijd weer wakker om 5 uur wilde het slapen niet zo goed meer,
in de badkamer was ook nog een badkuipje half in de grond gewerkt, hier moest ook in gedoucht worden.



dus rustig opgestaan, lekker opgefrist en terug naar het restaurantje aan de overzijde, de kok van gisteren had vrijaf.
Dus zelf maar weer een ontbijt samengesteld van de borden boven de ovens.

                                        Het werd een bagel, bacon en egg met aardappel pancake.

Na het ontbijt terug op de kamer en op de Ipad gekeken of er reactie op onze mailtjes was gekomen.
Inderdaad had Lauren Priddy gereageerd op het douane verhaal, was een andere versie als die ik reeds eerder van haar had ontvangen.

Tevens had de rederij gereageerd en eindelijk hadden wij het adres waar de camper zich bevond.
Vervolgens de kamer nogmaals geïnspecteerd en alles netjes gelegd, de handdoeken en gezichtsdoekjes netjes op de bad rand gelegd alle prulletjes buiten in de grote bak gedeponeerd.
En vervolgens naar de portier gegaan om uit te checken, hij ging direct de kamer inspecteren en gaf ons vervolgens de nieuwe afschrijving van de credit card, deze was - $ 100,00 dus geen extra kosten.

Wij vroegen hem een taxi voor ons te bestellen, want wij moesten terug naar het vliegveld, omdat hier de enigste kans was om de  juiste import papieren te verkrijgen. Na ongeveer 25 minuten verscheen er een luxe auto en werd ons gemeld dat dit de taxi was ( Bleek een vriend  van de portier te zijn die wel wat geld kon gebruiken) een vrolijke grote negeroide man met een brede lach zou ons naar het gebouw F op het terrein van BWI airport brengen.
Hij bleek een enorme fan van het Nederlandse voetbal elftal te zijn, hij riep regelmatig een naam van de oud spelers en coache's door de taxi, orange was his colour riep hij maar steeds opnieuw.
Met behulp van diverse hulplijnen op zijn mobieltje kwamen wij na een aantal omzwervingen bij het juiste gebouw terecht. Hij vroeg of hij  moest wachten om ons vervolgens naar de haven te brengen.

Wij dachten dat het lang zou duren om alles geregeld te krijgen, dus gaf hij ons zijn telefoon nummer zodat wij hem konden bellen voor het vervolg.

Binnen was er nog een andere man die zijn auto moest importeren, hij had 19 jaar in zuid Korea gewerkt en was nu naar Amerika terug verhuisd. Hij kreeg uiteindelijk zijn vergunning, op het moment dat de onze in behandeling was.

Uiteindelijk beide bijna gelijk klaar en hadden dus een taxi nodig, de juffrouw aan de balie had al zijn cash geld ingenomen voor de kosten van de invoer van zijn auto. In gesprek hem aangeboden om de taxi te delen en hebben wij vervolgens onze Oranje broeder Juliën gebeld.
Deze zou er met ongeveer 25 minuten zijn. wij hebben nooit geweten dat 25 minuten wel bijna 2 uur kunnen duren.

Uiteindelijk met Julién naar de haven, de douaniére had gezegd dat Larry en wij op de zelfde havenstraat moesten zijn. Om 12 uur gaat men lunchen en is alles dicht dus gas op de plank, wij waren er 5 minuten voor 12 uur, maar toch alles dicht, het miezerde deze dag redelijk hard, dus Larry zei dan ga ik nog effe met jullie mee.
Uiteindelijk heeft hij het toch maar niet gedaan want onze camper stond 10 mijl verderop in een ander haven gebied.

Wij ondertussen verder naar de juiste locatie, hier mocht Julién niet naar binnen. Netjes met hem afgerekend en afgesproken, dat wij hem in Oktober weer zouden bellen als de camper terug gaat naar Nederland.
Buiten het hek staan daar een aantal mannen die een escort verzorgen op het havengebied en bij de kantoren van de reders. Een vriendelijke man met de toepasselijke naam Jock heeft mij geëscorteerd
en geholpen met de juiste mensen om de camper vrij te geven, Na een uurtje en $ 50,00 voor de escort service konden wij van het terrein af rijden en naar de eerste de beste Walmart om proviand in te slaan.

Bij dit relaas geen plaatjes, mede door de hectiek en het verbod om in de haven te fotograferen.

Na het shoppen een maaltje pasta klaar maken en wederom op tijd het heerlijk opgemaakte bedje in.
En hopen dat de nieuwe dekmatrassen ook lekker liggen.

Morgen de rest van onze trip, deze gaat nu ook echt van start.

Paaseekend naar Amerika

Zondag 16 April, D-day.


Zaterdag 15 April afscheid van de buurtjes en onze kennissen genomen, de middag met onze kleindochter Daisy wat leuke dingen ondernomen en laatste nog een pannenkoekje bij de kabouterhut gegeten.  Hier moest ze geschminkt worden, en Pokémon is het helemaal bij haar.

Haar tandjes had ze thuisgelaten, maar de kippensoep, pannenkoek en het ijsje gingen helemaal op.

Aansluitend hebben wij haar moe maar voldaan weer thuis gebracht.


Zelf moesten wij immers de laatste verschoning doen en de noodzakelijke laatste item's in de koffers doen.

Het online inchecken ging gewoon niet, had met het visum wat handmatig gecontroleerd diende te worden te maken.

Gelukkig waren de Apis gegevens allemaal correct, dus toch maar rekening houden bij het inchecken.



S'morgens eerst nog bij Marc, Ilse, en de beide kleinkinderen een paas ontbijt gedaan, Ilse had zoals wij haar kennen niets aan het toeval overgelaten. Van alles meer dan voldoende op de mooi gedekte dis.
Om 9 uur in de auto naar Schiphol, eenmaal bij het inchecken kreeg Sascha het te kwaad en liet de traantjes lopen.

Ook Anouk had moeite met het afscheid van Opa en Oma, geen vakantie reisje met hun. Helaas kunnen wij niet mee bij het nieuwe schooljaar om te kijken naar het trinitas college waar zij heen gaat na de vakantie.

Het werd dus toch de paarse vogel naar IJsland.

Niet alleen wij en de kinderen hadden vochtige ogen bij het afscheid, het leek wel of heel Nederland moest huilen bij ons vertrek.
Het vertrek was een natte boel, maar ja wij zaten immers droog in de Airbus 321.




Op de motoren nog de duidelijke aanwijzing voor de piloten , waar zij heen moesten vliegen.

Zekerheid voor alles, je zou maar verkeerd vliegen.

Op zich een rustige vlucht en iets meer dan 3 uur later op vliegveld Reijkjavik geland.


Van de ruim 1,5 uur overstaptijd was maar iets meer dan een half uur over. Dus snel in de bus uit het vliegtuig en de vertrekhal in.

Voor het tweede deel van de vlucht hadden wij een witte vogel, hier was duidelijk een grotere tank onder zijn buik aangebracht.
Ook binnen in het vliegtuig waren luxere stoelen en ook had deze de paashaas aan boord.
Iedere passagier kreeg een chocolade ei met een boodschap er in.
In mijn ei stond een IJslandse spreuk, deze laten vertalen door een van de stewardessen.

Allr eldar brenna út / -um sidier.  Aan elk vuur komt een einde.   was de betekenis die Wilma en ik niet konden onderstrepen.  Maar, mischien zijn die IJslanders kouder van natuur als wij.

Heerlijk zicht op de zon en het wolkendek boven de aarde






Eerste indruk van IJsland, kaal en dor de kleine wolkjes zijn actieve geisers, verder niet echt een super vakantie strand.

Een uitzicht boven Groenland.
ook boven Canada nog heel veel sneeuw.


Verder was het toch nog een hele zit de totale vliegtijd bedroeg 6,5 uur.

De koffie aan boord was goed te drinken maar $ 5,40 voor twee bakkies is goed betaald.

Bij aankomst in Baltimore de eerste hindernis, het beloofde Douane kantoor was niet open in de weekenden en al zeker niet op paaszondag. Dus taxi genomen maar motel, chauffeur was oudere man van indische afkomst, Jabbertaal om te communiceren maar bracht ons uiteindelijk naar het motel.
Redelijke tarieven, zouden ze hier je met een Rolls- Royce voor wegbrengen.

Hij vrolijkte ons nog op toen wij bij het motel aankwamen, het was voor de tweede keer in al zijn jaren dat hij reed, iemand naar dit motel gebracht moest worden.

Wij keken elkaar aan met een blik "van hebben wij dit weer ", maar bij het inchecken viel het al ietsjes mee. Vriendelijke knul achter de dichte balie !!! zal wel ergens goed voor zijn. Contact door klein luikje en de inschrijving lukte.

In de kamer nogmaals op de factuur en de uitdraai van de creditcard afschrijving gekeken.
Zat een verschilletje in kamer $ 71,60 afschrijving $ 171,60.

Dus terug naar portier, verschil bleek borg te zijn voor schade en/of diefstal aan of uit de kamer.

Nou eerlijk gezegd, konden wij geen $ 100,00 ontdekken aan waarde in de kamer.

Maar gelukkig was het er erg schoon, en vannacht niet teveel bewegen. ( om schade aan het bed te voorkomen).
Aan de overzijde van de straat een restaurantje gevonden op de avondwandeling. De gele M stond er prominent op de gevel, dus maar naar binnen en een leuk tafeltje genomen.

Helaas kwam er geen ober dus zelf maar wat met de kok geregeld.
Middels de wifi nog wat mailtjes verstuurd naar de mensen die ons de juiste info en locatie van de  camper konden geven, en hopelijk s' morgens bericht hierover.

Buikje vol en moe en voldaan om 21.30 uur lokale tijd  ( Nederland half 4 in de ochtend ) na een lange dag de oogjes rust gegeven.

Morgen op naar de douane met de nodige info.

Tot 17 April en het vervolg.