Maandag 14 augustus,
Vanmorgen naar het National park Denali gereden, op tijd om toch nog een plek op een van de campings te vinden. Bij aankomst om 9 uur was er al een mededeling " Camping's Full " toch nog naar de balie geweest en de man aangesproken, deze gaf ons te kennen dat er minimaal de komende 3 weken geen kans op een plek op een van de campings vrijkwam. Uitgezonderd als er iemand zij cancelen dan hadden we kans, maar of we daarop wilde wachten vond hj geen goede optie.
Dus dan maar zien of we morgen dinsdag de 15e een bus kunnen boeken, er mogen alleen park shuttle bussen in het park rijden, dus geen gedonder met auto's en campers die overal stoppen en de nodige plaatjes schieten, en zodoende voor een verkeerschaos zorgen.
Gelukkig de bus van 8.45 uur was nog beschikbaar, gelijk geboekt en dus vandaag maar wat rond lummelen rondom het park. De blog maar weer bijgewerkt op de wifi van het information center en in de buurt een slaapplaats gaan zeken.
Broodjes bij de enigste Foodstore gekocht, 12 broodjes voor $ 6,00, aardappelen zijn ook op maar voor $ 1 per stuk was ons te gortig. Ook de bananen en appels zijn $ 1 per stuk. Wij hebben al vaker gemeld dat Alaska heel erg duur is, maar hier spannen ze echt de kroon.
20 mijl voor Denali koste de diesel $ 3,91 per gallon, in Healy gelukkig maar $ 2,90 per gallon.
Klein voorbeeld van een stukkie kaas, zouden wij thuis absoluut niet kopen, maar gelukkig was ie in de aanbieding. Dus hebben we weer kaas op de plank.
Verder vandaag weinig meldenswaardig beleefd, dus ons zelf maar op een maaltijd in de 49te state bar getrakteerd. Aan tafel nog met een jong stel wat tips besproken en vervolgens op tijd het mandje in. Vlak bij Denali is een gedoog( camping)plek waar verschillende camperaars zonder plek in het park overnachten. Effe lekker gedoucht en daarna onder de wol.
Dinsdag 15 augustus.
Foto boven: het leek wel of er een geest in het beeld verscheen toen ik deze foto bewerkte voor het gebruik in de blog, Wilma zij dat ik er zelf ook op stond en dat de camper in de wolk afgebeeld was.
Het grote welkomst bord bij de ingang van het park, met een silhouet van de berg.
Onze buschauffeur voor de 12 uur durende tocht was Anna, een erg enthousiaste dame met een goed gevoel voor humor, zou deze trip blijken.
In het verloop van de dag vertelde ze dat zij een van de slede honden aan het eind van de zomer ging adopteren, Foto onder: Tuya was 9 jaar en ging met pensioen, vanaf puppy had zj al voor hem gezorgd, dus nu hij retired werd, nam zij hem in huis
Na de verplichte veiligheidsinstructies werd de bus gestart en konden we op pad gaan.
 |
| Ons eerste wild op de trip Artic squirel ( Bear Burito noemde Anna hem). |
Waar de geasfalteerde weg ophield en de gravel road begon, kwam er weer een instructieverhaal van een rangers op ons af, en wij natuurlijk ja zeggen na de opgenoemde "Dont Do this en Dont do that items, na 5 minuten van deze zaken notie te hebben genomen ging het het park in.
We hadden van Anna de opdracht gekregen om zelf ook wild te spotten, en bij geziene soort, hard STOP te roepen en volgens de klok methode aan te geven waar en welk dier er gezien was.
Deze vrouwelijke Moose was de eerste die er door een van de bus genoten gezien was.
Later op de weg een familie Phartigans, heerlijk aan het rondscharrelen i de berm.
Bij de eerste pauze was er een groot uitzicht dek over de rivier, na een poosje zag ik wat bewegen in de bosjes een overzijde, dus inzoomen en daar zag ik een beer, na mijn melding ontstond er de nodige commotie onder de overige mensen op het dek. Gelukkig stond ik vooraan en heb hem goed getroffen met de camera, onze eerste Grizzly was op de foto gezet.
Later verscheen hij opnieuw aldoor de bosjes afstruinen naar bessen en ander eetbaar spul.
Op deze foto is al het begin van de herfst zichtbaar, vandaag 15 augustus spreken ze hier al over de herfst en de komende sneeuw in ongeveer 3 a 4 weken.
Prachtige vergezichten en bergen zijn er op het tweede deel van onze trip, Anna heerlijk op de praatstoel en wij ingespannen turend de wildernis afzoekend naar wildlife.
De volgende pauze was bij een erg mooie rotsformatie, deze heeft zijn naam gekregen naar aanleiding van de vele kleuren gesteente in deze berg.
Na deze pauze werd het een door vele onderbrekingen tocht naar Kathisha.
Wederom was er een Grizzly aan het shoppen in de bessen struiken, deze was zo bezig dat hij niet een omdraaide om ons zijn snuit te tonen, ongeveer 5 minute lang met alle camera's klikkend ( het leek wel een persconferentie van Donald Trump, zij een van de bus genoten laconiek ) bleef hij rustig door grazen
Later weer een harde kreet, STOP 9 o'clock Kariboe in the riverbed, Dus Anna voet op het pedaal en de hele bus naar links door de open ramen trachtend het mooiste plaatje te schieten. Hield ons allemaal in beweging, deze dag.
Bij de volgende pauze waren er wat attributen neer gelegd, een gewei van een Kariboe en een gewei van een Eland, konden we daar optillen en het gewicht ervan ervaren.
Het was nog een onverwacht zware klus on deze dingen te tillen, ook de grote was in verhouding met Wilma best groot.
Maar gelukkig hoeven wij deze dingen niet op onze kop te dragen.
Bij elke stop waren er voldoende toiletten voor de reizigers geplaatst, en allemaal keurig netjes en schoon.
Alles On board riep Anna, en als makke schapen klommen we allemaal weer i de bus en namen de posities weer in, " on the road again " werd er nog net niet gezongen, maar we hadden een leuke groep en veel contact mat de buurtjes in de bus.
Na ongeveer 10 minuten weer de kreet STOP, bear 9 o'clock in the river, Een moeder beer met twee grote jongen was er aan het lopen, moeder verdween snel van het toneel, de jongen gingen nog wat in het water dollen.
Later renden zij ook in de richting waar moeder verdwenen was.
Verder maar weer, tot de volgende STOP, Bear 3 o'clock, dus jullie raden het al, het hele zwikkie weer naar rechts ui de ramen turen en ja hoor een moeder met twee pup's in het struweel.
Op de open tundra liep het tweede jong richting mamma en broertje, beetje angstig kijkend naar dat grote groene ding op de weg.
Na een poosje vonden de beren het waarschijnlijk voldoende en gingen voor de bus langs links de helling af.
Is best een koddig gezicht een rennende beer met zijn wapperend vacht voor je uit zien gaan.
Anna werd steeds enthousiaster, zij had al lang niet meer zo'n goede groep en zoveel wildlife gezien, zij loofde $ 10,00 uit voor de eerste die een Wolverine zou spotten, later deed ze er nog een pizza bij, maar niemand heeft het gewonnen deze dag.
Bij de stop bij Eielson waren er weer verschillend Bear Burito's op het terras, De naam hebben ze gekregen omdat de Grizzly deze beestjes eet als een 2000 calorien grote snack. Dus het is voor hen echt geen maaltijd.
De traveler's waren ook weer in voor een fotomoment, dus bij deze kunnen jullie zien dat het echt goed met ze gaat.
Lijkt ons een tragische situatie te zijn geweest, het gewei is echt onwrikbaar in elkaar gekomen.
Natuurlijk zou het schitterend zijn geweest om de berg zo te kunnen zien, maar we waren al blij met het weer wat we hadden deze dag.
STOP, Moose 3 o'clock. het hele zooitje weer uit de banken en, clck,click,click gingen de camera's weer in overtime tekeer.
Het was een prachtige jonge bul, die aan de waterkant sappige planten aan het eten was, rustig kauwend stapte hij verder rond de waterkant.
Nog geen 5 minuten verder Stop , Bear links.
Een toch wel zeldzamer zwarte beer op de helling.
Onder: bij het wegrennen liet hij ons zijn voetzolen zien, en konden we de snelheid van een beer in volle ren ook bekijken, gaat toch wel erg hard, als deze in de aanval gaat kunnen wij mensen hem niet voorblijven, dus altijd afstand houden tot deze jongen's.
Even later bij Wonder lake liet de berg Denali toch een klein stukje van zichzelf zien.
Hier in Katisha eindigt de enigste weg in het park, en zal de bus de terugreis over dezelfde route aanvaarden. Omdat we op de heenreis rechts zaten, kregen we nu de andere kant van de tocht door het park te zien.
Op deze plek is er ook een klein vliegveld, voor de lodge bezoekers en als ondersteuning voor de rangers dit gebied.
Soms nemen ze voorraden en ander spullen voor hen mee.
Op deze camping zijn er een aantal cabine's te huur en verder alleen maar met tenten is hier te kamperen.
Wilma bij deze tussenstop aan het zoeken naar bosbessen voor in de yoghurt.
Door de kleine regenbuitjes en het rijden op gravel was de bus aardig vuil geworden, maar wij hoefden hem niet te wassen na de rit.
Al verder rijdend verscheen er een rode vos met prooi i zijn bek, voor de camera.
Het bleef maar stop's regenen, een kariboe was er aan het grazen op de heuvel, dus weer het vaste ritueel, links naar rechts en recht naar links door de bus.
Nog maar een vrouwtjes Eland voor het archief.
Bij een volgende stop hing een vel van een Grizzly, hier kon Wilma de klauwen van deze beer vergelijken met haar handje.
Een aantal vergezichten, alleen al om maar niet te vergeten dat niet alleen het wildlife maar ook de natuur wonderschoon zijn in dit park.
Nog een Moose in het struweel, en maar weer verder.
Even later liep er een wolf voor de bus uit, hij danste werkelijk over de weg, zo lichtvoetig als deze beesten kunnen lopen, heel rustig achter hem rijdend konden we nog wat plaatjes schieten.
Nog een Eland i de rivierbedding, rustig kauwend en kijkend naar ons bleef hij staan poseren.
Ze beginnen al te verzamelen voor de Ruth zij Anna, de dames komen later om de grootste jonge uit te zoeken.
Na deze laatste beesten kwamen we aan het einde van de tocht, volgens Anna een van de mooiste groepen die ze gehad had, en een enorme hoeveelheid dieren die we gezien hadden.
Ook wij waren uitermate tevreden, en zullen deze ruim 12 uur durede tocht niet snel vergeten.
Morgen nog naar de slede honden kijken en daarna naar Fairbanks.
Grtjs jullie wild reporters.
