Donderdag 31 Augustus.
Naarmate we Jasper Nationaal park naderden werd de lucht steeds heiiger en de bergen steeds vager, nadat we in het park aangekomen waren, was de eerste stop Lake Maligne en de canyon,
Het uitzicht op de bergen en de bossen was erg slecht, wij gaven in eerste instantie de schuld aan de hogere temperatuur in dit gebied.
In de canyon, was er een mooi wandelpad over de door gletsjers glad gestreken stenen, Op een aantal plaatsen kon je er nog fossielen in terugvinden.
De gidsen gooiden er wat water op en de fossielen werden hierdoor beter zichtbaar.
Verder op de route was er een verkeersopstopping, auto's en bussen blokkeerden de weg, dus ook maar met de camera erop af. Bleek een zwarte beer zich ongestoorde tegoed te doen aan zijn lievelings maaltje Bessen, bessen en nog eens bessen.
Dit zijn de Soap berries waar ze gek op zijn.
Verder langs medicin lake, deze was bijna droog gevallen, door naar Maligne lake, een van toeristische hoofddoelen voor de gasten van het park. Je kunt er een boottocht maken en kano's huren, een wandeling om het meer is een onbegonnen zaak.
Nog een uitbreiding op ons dieren bestand, moet nog uitzoeken wat voor vogeltje dit is.
Tijdens de lunch aan de rivier, heerlijk in het zonnetje verschenen er weer leuke gasten op het toneel.
Een marmot en een Muledeer lieten zich zien, en namen alle tijd om wat eten op te scharrelen, geen beetje angst voor mensen in hun gedrag.
Na deze tocht op de doodlopende weg naar het Lake ( 35 Km ) weer over de zelfde weg terug naar de hoofdweg en door naar het dorp Jasper en het visitor center.
Bij binnenkomst een prachtig uitgesneden welkomst bord, na de camper bij het station geparkeerd te hebben. Nog even een treintje met oliewagons gefotografeerd, wat naar links op de foto staat, kun je ook naar rechts erbij denken.
In het visitor center hoorden we dat de nevel bestond uit rook, deze was afkomstig van de nog immer aanwezige bosbranden in British Columbia. Er was voorlopig nog geen verbetering van de omstandigheden in zicht.
Wel was er een leuk vooruitzicht in de temperaturen voor de komende dagen.
Wel kregen we het advies om tijdig een camping op te zoeken, de wieler tour van Alberta starte vrijdag in Jasper en groot gedeelte van de wegen rond de stad werden afgesloten. Ook was maandag een feestdag ( Labourday ) en hadden de Canadezen een lang weekend, dus verwachte hij veel drukte op de camping's.
Onderweg zagen we al regelmatig groepen fietsers het parcours verkennen.
Maar wij waren op weg naar het Columbian Ice field en de camping Wilcox hier vlakbij.
Onder: Nog een tussenstop bij de Athabascan Falls.
In deze doorgang stroomde vroeger ook een uitloper van de huidige waterval.
Nu is het een wandelpad naar de bodem van de rivier.
De skywalk is een uitstekende stalen constructie met een glazen bodem, je staat ongeveer 25 meter uit de wand om boven de afgrond naar beneden te kijken. Mooi maar duur !!
De eerste kennismaking met de gletsjers was indrukwekkend, maar een plekje op de camping had voorrang, dus morgen maar terug om er te genieten van dit moois.
We waren op tijd op de camping, deze ligt praktisch op de grens van Jasper en Banff, een keurig plekje met gratis firewood, echter een stook verbod vanwege de enorme droogte van de afgelopen maanden.
Dus helaas geen kampvuurtje vanavond.
Vrijdag 1 september,
Vandaag staat er een wandeling over de Wilcox ridge op het programma, een trail van 4 Km heen en ook terug, Om 9 uur vertrokken, gelukkig in een heerlijke temperatuur, wel veel wind maar weinig zon, Het eerste stuk gaat flink stijgend door het bos omhoog.
Aan de wortels is te zien dat er veel gelopen word, het was de hele verdere weg een wir- war van bloot liggende boomwortels, alle aarde ertussen is weggespoeld.
Eenmaal boven de boomgrens waren de uitzichten ( ondanks de rook ) erg mooi.
Na een poosje boven ons te hebben gezweefd landde deze raaf voor onze voeten en ging er mooi voor zitten.
Onder: halverwege staan er wat stoelen op de berg, hier kan je extra comfortabel genieten van het uitzicht.
Op een gegeven moment zei Wilma, ik denk dat er aan de overzijde van de kloof iets loopt, zij met de verrekijker en ik met de camera op onderzoek, en inderdaad de zo door ons gezochte BIG-Horn liep er achter ons aan. Steeds als wij stil stonden ging ook hij stil staan en keek aandachtig naar ons in de verte.
Na een pittig stukje klimwerk, zagen we in de verte een kudde Bib-Horn's op de flank van de berg aan het grazen. Dus effe flink de pas erin gezet en de zere kuiten en knieën gingen plotseling veel soepeler lopen.
OP de kruising van de trail nog een steenmannetje gemaakt en links af op weg naar de kudde.
Rechtdoor was de wildernisroute, hier moet je een permit voor hebben. de meeste wandelaars die deze route lopen gaan vaak een aantal dagen de wildernis in met hun tentje.
Eenmaal bij de Big-Horn's aangekomen lagen deze rustig herkauwend te genieten van het windje en de zon op hun vel.
Plotseling kwam deze berg eekhoorn uit de grond en ging zijn maaltje heerlijk op peuzelen.
Het was een magnifieke belevenis om zo dicht bij deze schuwe beesten te kunnen komen, en op dat moment zie je pas hoe groot deze beesten zijn.
Bij de afdaling was de Athabascan gletsjer beter zichtbaar, je kon de bussen met toeristen naar de cirkel halverwege de gletsjer zien rijden.
Voor $ 110 Pp gaan ze hier de gletsjer op en worden dan met een gids een stukje meegenomen.
Ook wij hebben weer genoten van deze morgen. nu naar beneden en lunchen, vanmiddag terug en de gletsjer bezoeken.
Na de lunch, nog wat spullen bij de plek achtergelaten, ten teken dat deze plek bezet is.
Je kan er wel een bord neerzetten, maar wij hadden ons voorgenomen om voet op de gletsjer te zetten, het deed de burgerlijke ongehoorzaamheid opkomen in ons, en gingen we gewoon naar de voet van de gletsjer wandelen.
Ongehinderd zijn we naar het ijs gelopen en vervolgens hebben web voet op de Athabascan gletsjer gezet en er een flink stuk opgelopen.
Je kan wel zien dat deze beide globetrotters erg tevreden met het resultaat van deze dag zijn.
Onder een schoon beekje die slingerend door het ijs naar beneden stroomt.
Na deze inspanningen nog even naar het Ice Center en daarna voldaan terug naar de camping.
Morgen verder naar Glacier park, hebben we moeten laten schieten, de rook en bosbranden zij er te erg om er heen te gaan. Dus op naar Lake Louise en Banff.
Een laatste blik op de gletsjers, en hopen dat deze nog eeuwenlang te bezoeken zijn voor de toeristen.
Wij hebben ze nog mogen meemaken.
Op de vraag van Ans en Ad, wij hebben op dit moment de 31.000 Kilometer volgemaakt. Geschat nog 10.000 en de trip is afgelopen.
Zaterdag 2 September,
Vannacht een kaarsje voor Henny gebrand, vanuit hier nogmaals een medeleven in het verlies.
Onze zoon Marc zal namens ons bij het afscheid aanwezig zijn.
