Zondag 18 juni.
Vandaag vaderdag, vanmorgen nog laatste blog bladzijde gemaakt. en verder nog het plaatsje Jackson bezocht. Het was weer een winkel in en winkel uit. Toch nog wat tijd voor een bakkie gevonden, en wat leuke souvenirtjes gescoord.
 |
| Ook de Beren boot is hier bekend, alleen gaan deze jongens op wild water varen. Maar je kunt zien dat ze er plezier in hebben. |
Dit beeld stelt een Eagle catcher voor.
Het dorp heeft een groot aantal bronzen beelden op verschillende plaatsen staan.
Ook met een sticker op het voorhoofd blijft het een lekker bakkie met choclate croisant.
Nog even de maat nemen naast een volwassen Moose. Zijn ondanks de kleine verhoging waar hij op staat.
Barkrukken hoeven niet los te staan, met deze zadel krukken is het omvallen van de drank wat lastiger.
Na de uitgebreide winkel tour zijn we verder getrokken naar Idaho Falls, hier was een free campground aan de snake river in een prachtig park.
Het geheel was echter een beetje boel aan onderhoud toe, in het park waren wel Dixie toiletten , maar al het water was afgesloten.
Ook waren er tekenen dat er regelmatig zwervers van deze plek gebruik maakten.
In de nacht was het heerlijk rustig en hadden we geen rijdende gasten meer voor de deur.
Voor het avondmaal stond er een aardappel salade met versiering op het menu.
Maandag 19 juni.
Vandaag nog even bij de Falls langs gereden en deze vastgelegd om ze met jullie te delen.
Verder stond vandaag een bezoek op de maan op het programma, Craters of the moon is een nationaal park wat ongeveer 2000 jaar geleden bij de laatste vulkaan eruptie is ontstaan.
Het is een bizar landschap, je ziet overal zwarte rotsen en vulkanische as liggen.
Boven: een groot brok lava rots dat weggeslingerd is bij de eruptie, maar ondanks dat het een korrelige grond is, groeien er bomen en planten. De natuur laat zich nou eenmaal niet makkelijk verslaan.
Deze berg is een dicht gevallen krater, hij is een van de hogere resten van de land stijging.
Rechts, een uitleg van de meest voorkomnde krater resten in het park,
Als het vloeiende lava betreft worden deze met de Hawaiaanse naam Pahoehoe ( pa-hoi-hoi ) genoemd, En bij de korrel uitstoot van deze spetter cones, spreek je over A,/ah ( moeilijk uitspreekbaar, maar duidelijk verschil).
Op deze open spetter cone zijn we naar boven gelopen en konden in de restanten van de crater kijken.
Bij het teruglopen naar de camper zat er een prachtige vlinder voor mij te poseren. Samen een paar mooie opnames gemaakt. Let vooral op zijn voelsprieten.
Het geheel geeft op de foto's een onverzorgde aanblik, maar er waren keurige wandelpaden en rijstroken om alle punten van interesse te kunnen bezoeken.
Rechts: onder in de cone lag er nog sneeuw, ondanks dat wij er in bijna 100 F (+//- 38 Graden C ) aan het rond banjeren waren.
Werden er weer eens met landgenoten op de parkeerplaats geconfronteerd, na een gesprek ieder weer hun eigen weg vervolgd.
Langzaam maar zeker sjokten we naar de top van de grootste crater uit het park, de temperatuur blijft een hele zware partner, hoe lekker het ook is om de zomer te hebben, deze extremen eisen toch veel van ons. Straks maar weer een koud biertje om het vochtverlies te compenseren.
Even strak in de houding voor de foto, en vervolgens maar heel interessant naar een mooi stuk lava gesteente dat Wilma gevonden had kijken. Het steentje was erg luchtig van structuur en voorzien van de mooiste kleuren. ( dus voor verder onderzoek meegenomen ).
Op een van de schaduwrijke picknick plekken weer het middag broodje genuttigd en het vervolg van het park uitgestippeld.
Deze bloemen zijn er in verschillende kleuren, ze beginnen in een rode kleur en eindigen in een geel/witte kleur.
Boven: een van de vele mooie planten en bloemen die ondanks de harde condities er toch kunnen groeien.
Links: een compositie van gladde steen met hierop lava aangroei, en een holle dode boom erachter, zelfs een kunstenaar zou hier naar hebben staan kijken, en de natuur een pluim hebben gegeven.
Voor de nacht een prachtig meer in de buurt van Carey gevonden, was weer een hele rit over een gravel road, maar uiteindelijk weer een idyllisch plekje gevonden.
Helaas waren wij er niet alleen, er waren al twee gasten voor ons, later kwam er een grote RV met jeep erachter, dus weer generator aan van moment van arriveren tot moment van slapen, de airco moet immers draaien, later nog een gezelschap met tentjes, maar de nacht was rustig.
Vanwege de gravel road zag de camper er weer niet uit, het zand en stof gaan overal doorheen, dus binnen en buiten is de camper weer aan een afstof beurt toe.
Onder: het toilet gebouwtje bij de overnachting plek.
Dinsdag 20 juni,
Vandaag verder naar Cow hole park in Nyssa, op de grens van Idaho en Oregon.
Bij het weg rijden zag Wilma in de berm een slang liggen, even checken of hij nog leeft en dan foto maken.
Hij keek best wakker uit zijn ogen en leek mij grondig te bestuderen, dus toch maar wat afstand bewaard , en wat mooie beelden kunnen maken.
Verder op de route nog een bezoek gebracht aan de Shosone ice cave,
Hier een bonte verzameling van indianen spullen en een grote grot, in een vulcanic tube. In een ondergronds kanaal waar de lava door vloeide tijdens de eruptie is er een holle ruimte achter gebleven. Door een natuurlijke luchtstroom is het in deze ruimte continu - 3 graden C, hierdoor kan er ijs op de wanden en de bodem groeien. Vanwege de grote hoeveelheid sneeuw van de afgelopen winter is er momenteel veel water in de grot, hopelijk is deze water massa volgend jaar ook veranderd in ijs.
De uitgang van de grot bezorgde ons weer de warmte en het uitzicht over het gebied waar deze tunnel in was, totale lengte zou ongeveer 4,5 mijl bedragen, echter grote delen zijn ingestort en niet meer toegankelijk.
Verder door naar de volgende overnachting op de grens van de beide staten.
Het was weer een Free campground met toilet voorziening en water en elektra als je het wilde gebruiken.
Aangezien het naambord erg ver van de camper verwijderd was, hem maar aan de achterzijde gefotografeerd, Dus letters in spiegelbeeld.
Op een gegeven moment riep Wilma dat er een uil in een boom aan de zijkant van de plek was gaan zitten. Hij was een beetje onbeleefd en bleef met zijn rug naar ons zitten.
Na wat aanmoedigingen van Wilma draaide hij zich toch uit nieuwsgierigheid om en keek ons aan, door het gebladerte zijn de beelden niet optimaal. Maar het was een prachtige Oehoe die daar in de boom zat.
Weer een van drie prachtige dagen met en mooi sluitstuk om.
Morgen gaan we verder de natuur in en gaan de staat Oregon bezoeken.
Voor heden weer genoeg gepend en hoop dat we wat mildere temperaturen gaan krijgen.
Want het begin van de zomer is hier best uitbundig van start gegaan. Normaal komen deze temperaturen pas in juli voor.
Grtjs en tot de volgende blog
