Maandag 24 juli.
De komende dagen rijden we een groot gedeelte over de Alaskan Highway, erg mooie omgeving en prachtig weer begeleiden ons.
De weg is een aaneenschakeling van rechte stukken, hier en daar een klein knikje maar geen spectaculaire bochten en/of berg passages.
Deze brug is een historische site, de originele brug is met 85% van de oude brug weer gerestaureerd en ligt vlak naast de nieuwe weg, onder het rijden zien wij ook steeds een stukje tracé van de originele weg liggen.
Langzaam beginnen de bergen van de Kluana Ranges hun gezicht te laten zien. Veel van de bergen zijn nog volop met sneeuw bedekt.
Een van de hoogste is Mount Hood met 4840 meter hoogte is hij de tweede in hoogte, iets verderop ligt Mount Logan en die is 5889 meter hoog.
Het is met dit weer en de volle zon erop een majestueus gezicht, elke keer denken we er komt een bergpas, maar we krullen steeds om deze reuzen heen.
Ook op mount Logan is er een enorme gletsjer in het Kluane wildlife sanctury, deze kan per vliegtuig bereikt worden, maar dat hebben we maar overgeslagen, ook nadat we de prijs voor deze vlucht hadden gehoord.
Soms is minder toch beter.
Ik heb toch een opname gemaakt van de grofheid van het wegdek, de gemiddelde steengrootte is rond de 5 m/m tot 1 cm, maar niet mooi rond, maar gewoon steenslag. Hier heet het Gravel !!!
Het middag maal hebben we gedaan bij een trail opstap punt, de Big Spur Beetle trial.
Het was een rondwandeling door een gedeelte bos waar een kever van de grote van een rijstkorrel in staat is gebleken om eeuwenoude bomen te doden.
Links: het Monnikskapje, een van de giftige bloemen die er zo onschuldig mooi uitzien.
Onder: tussen het grind beginnen de paddenstoelen al de strijd met de bloemen aan.
Een grote zwam op een dode boomstam, het hout is al zover vermolmd dat deze boom gebroken zijn tijd moet uitstaan.
De Mountain Death Camas, is ook al giftig,
hij kan braken en misselijkheid veroorzaken.
Een doorkijkje op Mount Logan, vanuit de trail.
Hij groeit in kleine bosjes en staat vaak alleen.
Hier loopt Wilma door een gedeelte met de genoemde dode bomen.
Door het klimaat duurt het zeker weer honderd jaar voor een van de dode bomen vervangen is door een van zijn nakomelingen.
Onder: De Narrow leaved Arnica, deze heeft wel helende mogelijkheden, zalfjes voor blauwe plekken en een crème tegen haaruitval en vele andere genezingen worden haar toebedeeld.
Zelf als de boom echt levenloos in het bos staat, kan je zien dat de dood ook mooi kan zijn.
De Northern Goldenroth, deze plant is in heel het Yukon en Tundra gebied te vinden, hij bloeit uitbundig en kleurt vaak hele velden geel.
Pappa druk bezig met de I-pad om panorama foto te maken van het Kluane Ranges massief, en de weg er langs af.
Boven:
Op de buik liggend konden de bloemmentjes op de voorgrond een mooi kleurtje aan deze prent geven.
Links:
De camper moest zo nodig ook weer eens op de foto om een beeld van de grootte te geven.
De weg slingerde zich langs alle hindernissen, en kronkelde net als een meanderend rivier door het landschap. Uiteindelijk liep hij langs het Kluana lake, hier een prachtig blauw water en helder blauwe hemel, kan het nog mooier ?
Aan het einde van het meer was de waterspiegel zo laag, dat er een zandstorm mogelijk was geworden.
De wind door de bergen joeg het droge zand van de droge meer bodem voor zich uit.
Verder op liepen de mensen over het strand te wandelen.
 |
| Een van de overloop rivieren van het smeltwater van de gletsjers. |
Zelf ben ik er niet op geweest, op de parkeerplaats kreeg de camper wederom een hoop aandacht, twee mannen vroegen mij waar het kenteken van was, gaf te kennen dat het Nederland was, een zag de ram op de gril en zei het is een Dodge, moest hem teleurstellen en zei het is een Fiat. Al pratende kwam de noodloop situatie te voorschijn, waarop een man zei "ik kan de computer uitlezen en resetten, wacht maar ik pak mijn tool en de telefoon.
Na een paar minuten had hij inderdaad de computer gereset.
Dus hoopvol de motor gestart, JAMMER, de storing kwam direct weer terug. Dus helaas nog geen oplossing en dus op de oude voet verder rijden.
Wederom een weg reparatie, het asfalt word vervangen door gravel, en het verkeer mag het vast en het stof eruit rijden.
Zo hebben we regelmatig door het stof van je voorganger en tegenligger moeten heenrijden.
Vanuit een andere hoek de Mount Logan, trots en mooi ligt de berg te genieten in de zon.
De temperatuur was te mooi om lang te blijven rijden, op een gegeven moment zagen we een mooi meertje links van de weg, er naar toe gestuurd en een schitterend plekje gevonden.
Een prachtig tuintje naast de camper,
een meertje erbij, dus stoeltjes uit pakken en heerlijk koud biertje met de nacho's erbij.
Heerlijk rustig en geen gekrioel van toeristen om ons heen , IDEAAL dus. !!!
Boven: een eenden familie op de oever, later ging moeder eend de jongelingen leren duiken en onder water hun voedsel te zoeken. Dolle pret om die onhandige kuikens te zien ploeteren om onder water te komen.
Later ontdekten we nog een paar Mountain Goats hoog tegen de bergwand, moeder en kind aan het grazen.
Een prachtige zonsondergang werd ons geboden, alleen word het op deze hoogte niet donker. Het blijft steeds schemer en tot de volgende morgen kun je zonder zaklamp naar het toilet huisje lopen.
Naar gelang de avond vorderde werd het langzaam een camping op de recreatieplaats. We hebben tot 12 uur s'avonds lekker buiten gezeten, en de volgende morgen maar wat sfeerbeelden gemaakt.
Het was een bont gezelschap geworden Duitsers, Zwitsers, Amerikanen en buiten de Nederlander ook nog wat Canadezen hebben de nacht hier volbracht.
Dinsdag 15 juli,
Verder door op de highway richting grenspost bij Beaver Creek, hier verlaten wij Canada en komen weer op Amerikaans grond gebied.
Het dorp Beaver Creek stelt net als zovele dorpen en stadjes langs de route niet veel voor, een typisch kerkje langs de weg, en een blik in de hoofdstraat zijn alles wat het dorp te bieden heeft.
Dan komt er een gebouw, de grens overgang dachten wij, mis het was alleen het in reis punt van uit Alaska weer Canada in. de Alaskaanse grens lag nog 30 Km verderop.
Wilma bij het landen punt, en de plaquette met de mooie tekst erop.
Toen wij er stonden kwam er een wat magere motormuis naar mij toelopen en bood mij een nieuwe ongebruikte spuitbus "Beren spray "aan. Hij mocht hem niet meenemen Canada in, omdat de bus daar als wapen te boek staat. Nog even met hem en zijn maat gesproken, ook de vrouw kwam er nog even bij en had wat tips voor ons over Alaska en de wegen.
Toen we hartelijk afscheid hadden genomen, wisten we hun namen niet eens, Hebben ze dus maar Stan en Ollie genoemd.
Afgeleid van hun posturen. De bus heeft een goed plekje in de camper gekregen. Naast de Pepperspray uit Roemenië.
We zijn veilig de grens overgekomen en hebben geen problemen met de drank hoeveelheid ondervonden, Gewoon niet opgegeven en zondagse gezicht opgezet.
Even over de grens zag Wilma in het bos een paar kleurige bouw werkjes staan, dus maar terug gereden, en gaan kijken.
Het was een plaatselijk kerkhofje, vermoedelijk van de indianen uit de streek.
Er waren allerlei attributen en kettingen op de graven aangebracht.
Ook de persoonlijke boodschappen waren indringend om te lezen.
Het was alweer flink opgeschoten in de tijd, dus op zoek naar een state park camping op de route.
Uiteindelijk bij Porcupine Creek een mooi plekje aan een beek gevonden.
Nog even leuk in het water gespeeld met de steentjes.
Vlak naast ons plekje lagen een aantal drollen op het pad, deze zijn van een Moose ( Eland ). Dus misschien de eerste in Alaska voor de camera ?
In Alaska geen verbod op kampvuren, dus kon pappa zijn nieuwe bijltje eens flink te keer laten gaan.
Riep je mij ? O je wilt mij aan het werk op de foto.
Nou dan neem ik jou later wel op de foto, Achter de rookpluim zit ze van de warmte te genieten.
Het was hier al 23.30 uur en geen flits gebruikt.
Nog even de boompjes water geven voor het slapen, toilet is toch heen en terug 80 meter door de camping.
Hiermee hadden we een warm einde aan weer een prachtige dag.
Morgen 26 Juli,
Pa kroezen zou dan 97 geworden zijn, gaan we verder richting Anchorage.
Voor nu wel te rusten en tot blog's
