Donderdag 11 Mei.
Na een turbulente nacht, scheen s'morgens het zonnetje al weer als vanouds. Nog even wat inkopen bij de Walmart gedaan en op weg naar een van de historische sites in de omgeving.
Het Washita batleground museum en site zijn het doel.
Het landschap heeft niet veel te bieden, hier en daar een bergje met een treintje die ervoor langs rijdt.
Bij de koffie stop kwam er nog een sleepauto naast ons staan, leek wel of hij op klandizie stond te wachten.
Boven: een statige bul stond naar zijn harem te kijken.
Wat hadden wij medelijden met deze koeien, de vliegen waren een ware crime voor hen.
Het dorps museum waar de geschiedenis van de laatste grote indianen oorlog gehouden was.
Chief Black Kettle van de Cheyennes was op winterkamp met zijn volk aan de Washita rivier, toen deze door Kolonel Geore A.Custer in de vroege ochtend van 23 november 1868 in de vroege morgen de indianen overviel en vele doden.
Twee werelden raken elkaar in de roerige periode van het wilde westen. De bar dame en de Chief.
Nog wat indiaanse huisvlijt. de schoenen en het armbandje zijn volledig gemaakt van kleine kraaltjes.
Het museum en visitor center. In het museum nog een film bekeken en ons verbaasd over de gedachte die de amerikanen hebben over de geweldige slag die er gestreden was. Wij kregen enorm veel sympathie voor de indianen, en een aversie richting de soldaten en hun leiders.
Bij de actuele site kan je de trail met een informatie blad lopen en je verwant voelen met de indianen en hun lijden.
Tussen het struikgewas loopt de Washita rivier.
Onder: in de bomen op de plaats van het oorspronkelijke kamp hangen allemaal, zogenaamde gebedsdoeken.
Onder de boom een bankje om alles op je te laten inwerken.
Ook hier weer een aantal gebedsdoeken in de takken.
Nog een stukje natuur, ook deze plant kennen wij niet.
Een heerlijk meer met bij behorende campgrounnd, alleen het recht neerzetten van de woning was nog niet eenvoudig.
De RV plekken liepen allemaal teveel af om op een normale manier in de camper te lopen, en laat staan te slapen.
Dus maar dwars op de parkeerplaats en de blokken eronder, gelukkig verder goed vertoefd.
Vrijdag 12 Mei.
We verlaten Oklahoma en rijden Texas binnen, het is dan wel het bovenste puntje, maar Texas blijft het.
Lange rechte wegen, weinig leuks om te zien, maar ja wij moeten er door heen.
In de verte zagen wij wat bebouwing en een afwisseling in het landschap, al maar dichterbij komend zagen wij wat hier in Texas onder intensive veehouderij verstaan wordt.
De koeien op de voorgrond hebben een vorstelijk bestaan ten opzichte van hun kameraden op de achtergrond.
Maar toen wij erlangs reden kwam de stank de camper binnen, ik heb nog nooit een dergelijk ondraaglijke stank in mijn neus gehad. Zelfs na een paar mijlen rijden was de stank nog niet weg.
Op weg nog naar het plaatsje Groom gereden. Op advies van de mevrouw uit het museum, hier is een groot kruis langs de weg opgesteld. Deze is van mijlen ver te zien, ook is er een levensgrote kruisweg afgebeeld.
Op de voorgrond het laatste avondmaal, en op de achtergrond de opgestelde kruizen.
Bij deze beelden gang was er ook een visitor center. Met alles wat maar met deze opstelling te maken heeft, te koop is. Voor de ingang een prachtige fontijn met Jesus beeld
Verder nog wat indrukken van de kruisweg.
De veroordeling door Pilatus.
Het uiteindelijke vast nagelen aan het kruis.
Alle beelden waren op ware grote en in brons uitgevoerd, het was een echte openbaring, zo mooi waren alle figuren gemaakt.
Er was ook een graf nagebouwd, zoals deze er toen uitgezien moest hebben. De opening en de steen ernaast.
Onder: in het lege graf een engelfiguur.
Onder: een kopie van de lijkwade van Christus. Het origineel is in Turijn, ook hier een film over de onderzoeken en testen die er op deze lijkwade zijn geweest om de echtheid te bevestigen.
Bij ons vertrek werden wij uitgezongen door een merelachtige vogel. Deze gad me een serenade !!
Verder door naar de volgende Free Campground. Lake bij het plaatsje Logan.
Hebben hier de hele middag van de zon, en vooral even geen kilometers meer te hoeven maken, kunnen genieten.
De cactussen staan op het punt om te gaan bloeien.
Ook de Yuca's doen het al prima.
De indiaanse naam is vertaald in, Indian Carpet, volgen een native indian.
Het was een ware bloemen tuin waar we deze dag beëindigden.
Op het laatst van de avond kwamen er zo nu en dan een bootje over het water, en probeerde indruk op ons te maken door met grootte snelheid rond het eilandje te varen.
Als een wonder van de natuur werd de hemel verlicht door de vertrekkende zon, Want bij ons gaat hij niet onder, maar vertrekt om bij jullie weer te verschijnen.
Morgen Zaterdag 13 Mei is onze schoondochter jarig, dus op zoek naar WiFi om gezellig even te Face timen.
Grtjs en tot de volgende Blog.
