dinsdag 11 juli 2017

Westkust van Vancouver Island


Zondag 9 juli.

Na een vermoeiende dag, toch goed kunnen slapen, werden wakker naast een winkel genaamd Home Depot. Het is vergelijkbaar met Hornbach bij ons. Nog even erdoor gelopen om te zien wat er zoal te koop is.




Via de scenic coast drive terug rijdend naar Victoria, hadden we bij de koffie stop het genoegen om in een volksfest terecht te komen.





Een karretje met eigengemaakte tent erop, Wilma herkende gelijk het principe, omdat haar ouders toen ook zelf een karretje met een tent erop hadden gemaakt.


 Dit is de mooiste manier van kamperen in de 60er jaren. Authentieker kan het bijna niet. Een luifel die niet onderdoet voor de moderne zoals wij deze nu op de camper heb.





Het was een club meeting van Volkswagen liefhebbers uit heel Canada, toen wij verderop gingen kwamen er nog steeds voertuigen het terrein op rijden.

Wij hadden weer de nodige jeugd herinneringen opgehaald.

Wat waren er pracht exemplaren bij.


Verder naar Victoria, om de echte koffiestop te doen, waren door de kevers en de bussen niet aan de koffie toe gekomen.




Links op de foto, de buitenwijk van Victoria.


Aan de overzijde van de Juan de Fuca strait ligt nu Amerika.

In de wolken ligt de Hurican Ridge die wij vrijdag van de andere kant hebben gezien.

Verder door gaan richting Port Renfrew moesten we door Victoria heen rijden.

Dit bleek minder eenvoudig dan we gedacht hadden, op elke kruising waar we via de navigatie in moesten, werden we geweerd. Alles was afgesloten, na een half uur gepoogd te hebben om de route te volgen, uiteindelijk maar een grote boog om het centrum gemaakt. Gelukkig werkte dit, later bleek dat er een Gay parade in de stad werd gehouden. We hadden al een paar maal een uitbundig uitgedoste groep mensen met de love shirts en kreten van dien aard op hun kleding zien lopen.







 Op de pier in Port Renfrew was er de mogelijkheid om verse vis te kopen, een paar Denen waren met de oude baas aan het onderhandelen over de koopwaar.

In een grote bak helemaal in het ijs lagen vers gevangen Fraser river zalmen, op klandizie te wachten.


Na de handel te hebben afgesloten hebben wij er ook eentje gekocht.
De baas heeft hem voor ons gefileerd en in keurige mootjes gehakt.








Al met al heeft deze vis van 4,15 Lb ons $ 35,00 gekost.

De volgende barbecue zal mamma dus een heerlijk vers zalmpje gaan eten.



De zeehond onder, had het nakijken, maar hield Wilma met haar visje goed in het oog.

Het snijafval ging over de reling en was voor de krabben.


Later deze middag een mooie plek in een natuurpark voor de nacht gevonden.



Vanuit deze plek ging er een trail door het Botanische bos naar de beach.

Ook hier weer een pracht stuk natuur.




De trail kwam uit op het strand en hier konden wij ook een stuk van het laagtij gebied bewandelen.

Kleine poeltjes onderzoeken om te zien of er nog zeesterren in waren achter gebleven.




Uiteindelijk had ze heel wat zeewier aan de stok zitten. Gewassen spinazie riep ze nog naar mij.

Toch maar gelaten waar ze het gevonden had, en s'avonds gewoon echte spinazie met gehaktbal op ons bordje.


Verder rustige nacht gehad en goed geslapen, de nachten zijn hier een stuk koeler dan we de laatste tijd gehad hebben.

Maandag 10 Juli.

Verder richting Tofino,

Eerst een stuk rijden richting Honeymoon Bay,





Hier weer koffie met koekie aan een mooi meer ( lake cowichan ) gedaan, verder was het een dorpje van niks. Vervolgens de South rim drive op om de reis te vervolgen, dit bleek 30 kilometer dirt road te zijn, een grote gaten en kuilen weg met het gevolg, dat we weer de hele boel onder het stof hadden zitten. Rond de middag aan gekomen bij de noord punt van het meer, eerst maar de boterham doen en dan nogmaals alle mogelijkheden op een rijtje zetten.




Bleek er een soort campground op deze plek te zijn waar mensen echt met minimale middelen vakantie houden.

Voor ons vertrek bij deze familie navraag gedaan over wat ons verder nog te wachten stond.
Advies ga nog 14 kilometer op een zelfde soort weg langs de noordzijde van het meer. en rijd dan 0ngeveer 150 kilometer om op de hoofdweg.




Na ongeveer 18 kilometer stof happen kwam er asfalt onder de wielen, gelijk werd het stil en rustig in de camper, de radio was weer verstaanbaar en het servies hield zich ook weer koest.

Er was een truckwash langs de weg, dus kan ook vast wel een camper er door heen.



Na twee wasbeurten zag hij er weer fatsoenlijk uit.

Maar door al deze rompslomp hadden we weinig kilometers kunnen maken. Dus einddoel bijgesteld en vandaag maar overnachten in Port Alberni.




Het oude station waar een dame
 (Wilma) nog op de trein zit te wachten.

Verder een stukje haven en wat winkeltjes.






De stad geeft je een beetje het idee van San Fransisco, dit door de flinke hoogte verschillen in de hoofd straat.

Verder genoeg geblogd voor vandaag.

Morgen verder naar Tofino.