Vandaag de wandeling langs de Grand Canyon.

Zondag 28 Mei.

Het is gelukt om voor vannacht een andere plek te krijgen, de overlast van de buurman begrepen zij wel

Na het ontbijt en het klaar maken van de bolletjes, nog wat water in de drinkflessen gedaan, deze vervolgens in alu-folie gewikkeld, en op pad naar de shuttle, deze gaat vanuit het dorp rechtstreeks het park in en zet je af bij het visitor center. Bij het instappen park pas laten zien en rijden met de boel.

Door het hele park rijdt continu een bus dienst naar de verschillende eind punten, een hop on hop off systeem.

Wij zijn met de Blue line westwaarts naar de overstap op de red line naar hermits rest gereden.

Hier kun je naar boven en teruglopen of zoals wij wilden, naar boven lopen en terug met de bus.

De Elken lopen hier gewoon langs de wegkant te grazen.

Rechts op de foto een stuk van de Angel's trail. deze gaat tot de bodem van de Canyon, geadviseerd wordt om deze in twee dagen te lopen, een overnachting beneden in de Canyon is toegestaan, mits je een permit hebt.

Verder lopend langs de Rim komen de Ohhs en Ahhss steeds vaker uit de monden van de wandelaars.

Om elke hoek of bomengroep wijzigt het uitzicht en de grootsheid van de Canyon.

Vanaf dit punt is de Angels Trail nog duidelijker te zien en te volgen.

Stonden er even verderop een paar jonge Nederlandse toeristen, zij vroegen ons om een foto van hen te maken dus wederdienst aan de rechterzijde.

Er staan heel wat van deze getwiste bomen, zou Chubby Checker hier een concert hebben gegeven ?

Halverwege gaat het met de duim nog steeds prima, het mannetje moet ook de rest nog volbrengen, ook Wilma was de afgelopen dagen weer voldoende hersteld.

De totale afstand van de wandeling is 12,6 mijl, en we hebben er uiteindelijk met alle stops 6 uur over gedaan

Een Blue Cub Jay vrolijk aan het zoeken naar voedsel in de schaduw.

Overal onderweg kom je de mooiste bloemen en beestjes tegen, wat het voor bloemen zijn zoeken we later wel uit.

   Nog een mooie bol cactus in bloei.






Het zogenoemde Arde Squarle wilde nog even voor ons poseren.

Het eindpunt van de wandeling, nog even de flessen met heerlijk koel water bijvullen en in de file gaan staan om met de bus naar beneden te kunnen.

Ondanks alle pech met de gezondheid de laatste dagen, hebben we 't 'm gefixst.

Nog even op jacht naar een souvenirtje, maar de prijzen liegen er hier niet om, dus maar in andere shop gaan shoppen.

Bij terug keer eerst een koud biertje bij de camper en wat opfrissen, om vanavond Mexicaans te gaan eten bij Sophie.

Een heerlijk kleurige tent met plastic tafelkleden en bonte uitdossing van het geheel.

Als eerste een Mexicaans biertje besteld ( zullen wij niet meer doen)
Daarna een plate met Taco's. Zelf met ground beef en Wilma met Kip.
Nog een assortiment van pittige toevoegingen, het was een smakelijke afsluiting van de dag.

Vandaag nog even van een ander gedeelte van de Canyon genieten en dan op weg naar Kayenta en het park Monument Valley.

Grtjs aan alle 

en tot blog.

Lee's Ferry naar Grand Canyon.

Zaterdag 27 Mei.

De boat launch bij de colorado rivier was erg vol met de rubberboten war men de rivier mee kan afvaren, Hebben een poosje naar al dat gedoe en het uiteindelijk vertrek gekeken.

Er lagen hier van een aantal bedrijven boten en hun medewerkers te wachten op de passagiers die de trip gingen maken.

Sommigen met grote boten, met motoren en veel mensen erop, andere kleinere gewoon met de roeispanen en dus wat minder mensen erop.

Hier bij het vertrek is het een glad watertje, maar verderop begint het serieuze gedoe. Als de eerste boten weg zijn rijden wij daar naar toe om te kijken hoe het gaat.

Na heel veel gedoe en gehannes mat alle bagage zakken, gaan de boten voor een trip van 6 a 7 dagen en een afstand van ongeveer 180 mijl op pad.

Onderweg word elke keer op de oever gekampeerd en gaat men hikes de canyon in maken, ook alle proviand gaat mee op de boten. In de canyon kan de groep niet bevoorraad worden.

Na wat heen en weer geklots kwamen de boten ongeschonden door het wilde water heen, de voorste passagiers hadden een nat pak, maar de zon droogt erg vlug hier.

Verder naar de camping. Passeren wij de Navajo bridge, di is de enigste brug over de Colorado rivier in honderd mijlen omtrek, en ook de enigste brug over de Grand Canyon.

De eerste brug (links) is gebouwd in 1927 en in 1928 in gebruik genomen, tot aan 1995 heeft hij al het verkeer moeten dragen, maar de auto's en de vrachten werden steeds meer en zwaarder.
Dus werd er een tweede brug gebouwd, de weg een stukje omgelegd, en de oude brug alleen nog maar als voetbrug in stand gehouden.

Door de stremmingen in de waterloop van de rivier, is de stroming trager en kalmer geworden. Op dit punt is goed te zien dat er algen vorming in het water ontstaat, omdat het te langzaam stroomt.






Verder onderweg nog een lunch pauze, hier is de kloof van de Little Colorado, deze staat bijna het hele jaar droog. Alleen vroeg in het voorjaar gaat er nog wat vocht doorheen.

Na de lunch en een weg langs de kraampjes weer verder, het was al wat laat in de middag, dus camping in het park zal wel niet meer lukken. Op het moment van vertrek kwam er een Engels gezin aan rijden, ook zij met eigen camper, alleen deze had er meer zin in bergop, hij passeerde mij wel erg makkelijk.

Bij aankomst van het park werd ons al duidelijk gemaakt dat de campings FULL waren, dus uitgeweken naar Tusayan, Een dorpje net ten zuiden van het park, hier op de RV park Grand Canyon Village nog plek gevonden.

We werden wel redelijk ingesloten door een huur camper met Zwitserse familie en laat in de avond door de mastodont aan de andere zijde, deze had TWEE airco's op het dak, dit hebben wij s'nachts goed kunnen merken. In overleg morgen verkassen !!!


Zondag 28 Mei, op naar de Canyon.


Hiervan een apart verslag.

Grtjs Sjawi

Bryce Canyon en Lee's Ferry

Donderdag 25 Mei.

Zoaals eerder al vermeld, ondanks zwakke benen en een leef gevoel de rim trail opgepakt.
Aangezien de camping vlak bij de ingang van het park ligt, was de eerste wandeling naar de shuttle bus goed te doen.

Aangezien de hoogte van het park, achteraf bleek dus ook waar wij last van hadden, was de wandeling stevig. Maar de uitzichten magnifiek.

Het is elke keer weer een totaal ander park als je de diepte inkijkt.

Uitgesleten wanden worden opgevolgd door weer een aantal Hoodoos en andere rots groepen, volgens de rangers en de geologen is de canyon nog steeds aan het veranderen.

Je kunt wel zien dat pappa nog niet helemaal van de partij is, vanwege de zon toch maar meer de pet opgezet.
Een souvenir uit Charlottee, bij de stateline garage verkochten zij de Challenger pet (Dodge)
maar ja wij hebben een Challenger camper dus paste die pet mij.

Verder richting Sunset point kruisten wij de Navajo loop, deze hadden wij in 2013 gelopen, hij gaat naar de bodem van de canyon en via de Queens trail kan je dan weer op de rim komen.

Onder in de canyon zie het uitgesleten pad van de vele voeten die hier al hebben gelopen.

Hier een blik vanaf sunset point via de andere kant de canyon in.
Hier hebben we steile wanden met een grotten en witte Hoodoos en rots formaties.

Een panorama van het amphi theater, de Hoodoos lijken net mensen die naar een voorstelling in de diepte zitten te kijken.

Uiteindelijk zijn het gewoon stenen hoopjes die door erosie zo gevormd zijn.

 


Middels deze foto's hoop ik dat jullie een idee van de diepte van de canyon kunnen krijgen.

De doorkijkjes naar beneden zijn in het echt spectaculairder als op de foto, maar ja je kunt niet alles hebben , toch.

Onder: de rots die de Queens trail haar naam geeft, de vorm lijkt op een foto van Queen Elisabeth van Engeland.

Na de wandeling weer met de bus terug naar de camping en trachten wat rust te nemen en weer wat aan te sterken. Na terug komst werd Wilma steeds beroerder, ik herkende symptomen en gaf aan ga maar in de camper liggen en neem de bak mee.

Het was dus geen ongegrond advies, ook Wilma kreeg dezelfde beroerde periode die ik al redelijk had overwonnen. S'avonds maar het overgebleven maaltje van mij opgewarmd en het meisje lekker laten uitzieken.

Vrijdag 26 Mei.

Na een lastige nacht voor Wilma toch het boeltje opgepakt, een van de redenen was dat er voor de rest van het weekend geen plaatsen meer vrij waren op de camping. Amerika heeft een lang weekend, maandag is namelijk Memorial Day, dus zal het bij de Grand Canyon nog wel eens problematisch worden met de camping's.

Eerst vandaag maar door komen, verder op weg naar Page nog langs een recreational area gekomen, hier zou een state park camping zijn, dus er naar op weg gegaan.

Onderweg alweer een totaal ander landschap en vele zogenaamde Butes ( een alleen staande berg )

Bij de koffie stop, alweer een stel van die Harlisten, de gekste uitvoeringen en veela met een geluid of er een tank voorbij raast.

Deze had waarschijnlijk evenwicht problemen, had er voor twee wielen aan laten zetten en het geheel in Spiderman uitvoering laten spuiten.

Van af Kanab kun je boven langs naar Page, maar wij hebben de minder gebruikte route via Fredonia  en Lake Jake genomen. Na een groot aantal mijlen kwamen we bij een landmarker, The Cliff Dwellers, dit zijn enorme rotsblokken die van de bergen af zijn komen rollen (dwellen).

Aan de dame in de opening kan je zien dat het echt geen kiezelsteentjes zijn.


Door de vroegere bewoners werden er ook huizen van gemaakt.

Ook Wilma heeft van nu af aan ook vaker een pet op, gezien de brandende zon die er de hele dag is.

Later bij de ingang van de recreatian area stond een zo genaamd Fee station, Hier moet je een pas kopen om van het gebied gebruik te mogen maken, onze jaar pas voor de nationale parken geldt niet in State parken. Maar ja $ 30,00  voor een 7 dagen kaart en er maar een dag vertoeven. Even opletten hoe de andere automobilisten het doen. Na een aantal bekeken te hebben toen zij gewoon door reden, wij erachteraan en naar de Camping bij Lee's Ferry.

Er was nog voldoende plaats, het is weer zo'n doe het zelf camping, wel met toilet gebouw maar weer geen douche's. Hij ligt boven op een rotsplateau, de wind had er vrij spel. En deze dag was die uitbundig aan het blazen. We hadden naast de camper een schuilhut voor de wind en de zon, maar de wind blies je gewoon weg.

Na een lichte versnapering maar naar beneden naar de machtige Colorado rivier gelopen, het machtige komt van de Amerikanen zelf. Wij hebben dit water partijtje bekeken en belopen, viel best mee.

Ook Wilma kijkt nog eens goed waar de macht moet zitten van deze rivier.

Breed is ie in ieder geval wel, hier en daar een stroomversnelling en hoge wanden waar hij door heen kronkelt.

Het water was verdomde koud, maar lekker om af te koelen.  Even als (rots)meerman geposeerd voor de camera. Later nog staan praten met een vader en zoon setje, de zoon goede 40er had zijn vader meegenomen om hem een aantal van de parken, die deze 70er nog nooit had bezocht te laten zien.

Het uitzicht op de rivier van af de camping. S'avonds ging eindelijk de wind wat luwen en konden wij voor onze camper zittend van de sterren hemel genieten, maar sinds een paar dagen zijn we de maan kwijt, we hopen dat deze weer te voorschijn gaat komen tijdens het vervolg van de reis.

Zaterdag 27 Mei.

De hele nacht is ( My friend the wind, zoals Demis Rousos ooit heeft gezongen ) aan het uitrusten geweest. S'morgens begon hij alweer zich te roeren.

Eerst nog even naar de dump en de boat launch.

En dan verder naar de Grand Canyon.