Van Lead naar Sheridan Wyoming.

Dinsdag 13 juni.

Amerika is volgens hun zelf een technisch hoogstaand land, maar niet alles is technisch te realiseren.

Verkeer regelen is hier een onderdeel van, op de normale wegen moeten de gebruikers zelf al creatief met de mogelijkheden omgaan. Kruisingen zet je gewoon 4 stopborden neer, en de gebruikers gaan vervolgens met de regel, Firts come, first drive. Dit gaat over het algemeen erg goed, totdat er een of andere Europeaan ten tonele verschijnt. Deze kan zich nog wel eens in de volgorde vergissen ( niet expres ) maar soms komt het zo uit.

Bij weg werkzaamheden gaat dit nog als bij ons in de 50er jaren.

 

Je gelooft het iedere keer weer, dat dit het ultieme systeem moet zijn om het verkeer langs een bouwplaats te begeleiden. De afstand dat we deze keer achter de pilot aan moesten rijden was 6 mijl, met hier in 3 werkplekken van 300 meter.
Wacht tijden voor zo'n stop bord zijn achterlijk lang. Maar ja wij hebben gelukkig tijd tot onze beschikking.

Een onderdeel van de jaarlijkse Sturgis Run is deze rare vulkanische klomp, Devil's tower, Het is een van de vreemdste rotsen die wij  tot nu toe zijn tegengekomen.

Verder van deze heerlijke wegen, cruise control op 55 mijl en voeten van de pedalen en gaan met die banaan.

Voor Wilma oer vervelend, dus laat ik haar op wild in de weilanden letten.
Hey, sjaak kijk daar op die paal, daar zit een nest riep ze in eens.

Hey, see you what i see, Dutch people in a motorhome !!

I think youre right !!

Zitten hier een paar prachtige Osprey chicks, ze zijn bijna zover om uit te gaan vliegen.

Verder op de mooie maar in slechte staat verkerende wegen van Amerika. Veel van de wegen zitten vol met gaten en reparatie plekken, regelmatig rammelt de boedel in de camper door elkaar, dus bij de stops de keukenkastjes voorzichtig openen en de hand er onder houden.

Zo leven ook vele Amerikanen, vooral in de kleinere dorpen en op het platte land, vermoedelijk verzamel fobie.

Nog een vrouwelijke moose heerlijk aan het grazen langs de weg, keek alleen effe op en ging toen verder met haar diner.

Toen we aankwamen op deze campground was er buiten de host geen enkele kampeerder, wel sneeuwde het en was het BRRRR koud 2 Graden Celsius gaf de thermometer in de camper aan.

Moesten voor het eerst deze reis s'avonds de kachel gebruiken.


Bij het avond eten kwamen er een paar Muledeer de berg afgelopen. de eerste keek nogal vreemd nar het voertuig dat er op zijn pad stond. Snel camera gepakt en door het zijraam gefotografeerd.

Vervolgens zachtjes naar buiten en de volgende plaatjes kunnen maken.

Bij de avond wandeling nog een stel Elken in de verte zien grazen.

Vanuit de camper zagen, maar hoorden wij de snel stromende beek langs de plaats razen. Gaf voor het slapen een heerlijk ritme en geluid.

Gelukkig geen sneeuw van betekenis verder in de nacht, dus volgende morgen gewoon kunnen vertrekken.

Morgen via Cody naar Yellowstone.

Voor nu weer even bij gepraat, verdere belevenissen volgen.