Maandag 3 juli.

Vanaf de camping moesten we weer het grindpad terug naar de hoofdweg volgen.

Als er een auto ons tegemoet kwam rijden, hadden wij dit uitzicht.
Maar de tegenligger was er slechter aan toe, mijn uitlaat is naar de grond gericht, en bij het gas geven leverde dat een beste stofwolk op, vooral aan de zijde van de tegenligger.

De bomen en planten langs het pad zitten allemaal onder een dikke laag stof, misschien bij een fikse regenbui worden ze weer groen.

Van Wilkinson naar South bend.
Uiteindelijk weer asfalt onder de wielen en terug naar Wilkinson om bij de plaatselijke Mac.D de blog bij te werken en Leny met haar verjaardag te feliciteren. Wij hadden immers gisteren avond al op haar geproost. Blijft 9 uur tijdverschil op ons klokje staan.

Op advies van een motormuis die wij bij een drinkpauze na Mount Rainier hebben gesproken, zijn we op weg naar South Bend gegaan. Eerst was het plan om naar Aberdeen te gaan en daar een plekje te zoeken om dinsdag 4 Juli de festiviteiten te gaan beleven. Maar hij vermelde dat er in dit stadje de beste gegrilde oesters van de country te verkrijgen waren, al pratende hebben we se plannen voor deze rit maar aangepast.

Het dorpje leeft helemaal van de oester teelt en de handel hierin.

Leuke entourage maar verder was er weinig te beleven.

Volgens de motormuis zou er bij dit restaurant de lekkerste gebarbequede oester te verkrijgen zijn.

Al met al was het woord restaurant nogal ruim voor de gelegenheid.
De BBQ buiten was al aan het roken toen we door het dorpje reden. En binnen was het en sjofel eettentje.

Dus op weg ernaar toe eerst maar een lokaal pilsje pakken en daarna, maar zien of er wat te nassen was bij de tent aan de overzijde.
Tijdens het pilsje zat er naast ons een dame aan de bar, Susan bleek ze te heten. Zij was stewardess bij Alaskan Airways, en had ons horen praten, al met al adviseerde zij ons om in deze tent de oesters te gaan eten, zij waren in de New York times geroemd om de kwaliteit van hun oesters.

Na deze tip, hebben wij op advies er twee gegeten, om later een vergelijk met de andere te hebben. Na nog wart tips over Alaska zojn we richting overkant gegaan. Eenmaal binnen hebben we nog even op de kaart gekeken en zijn weer terug naar The Chester Club gegaan.

De oesters waren heerlijk, 3 verschillende sauzen en goed gebakken friet, leverde ons een heerlijk avond eten op. Nog twee biertjes erbij, puur genieten.

Het etablissement ziet er van buiten niet uit, ook binnen heeft de tand des tijds behoorlijk stil gestaan, maar vriendelijke dames en goed eten maken toch het verschil.

 Wilma loopt hier door de resten van de Oesterschalen, je zou denken een dansje uit dankbaarheid voor het eten, maar dat is het niet.

Al met al was het een leuke dag, met de afsluiting aan de haven, vervolgens naar de camper plek aan de boat ramp, deze ligt net buiten het dorp, lekker rustig en nog gratis ook.


Foto rechts: mijn eigen pareltje in de oester, gezien de schaduw lig ik weer aan haar voeten.

En zo heurt 't ook, zou Jort zeggen.

Naast ons twee campers uit Texas, ook zij hadden deze plek gevonden.

Waren wel op zich zelf, dus hadden wij ook onze rust.

Dinsdag 4 Juli. Eerst op advies naar Center Bay gereden, maar hier waren geen activiteiten m.b.t. 4 juli zichtbaar, wel gigantische oesterschaal bergen.

Verder hebben we langs de kust erg veel drijfhout kunnen zien liggen, best leuk zo'n stompje voor in de tuin zei Wilma. Maar de afmetingen waren toch te groot om in de camper te krijgen.

 Het antiek winkeltje van Susan,
Zij was er zelf niet want ze had een vlucht naar Hawaï en bleef 3 dagen weg.
Onder: de brem bloeide al volop, en een rustige zee gaven on weer het gevoel van een met de natuur.

In Aberdeen was er in een oude garage annex pompstation een ijco bar ingericht. Helemaal in de stijl van de 60er jaren. Mooie oude auto's ervoor en chromen tafels met bijpassende stoelen met skai bekleding.

Na een poosje door het stadje te hebben gelopen, toch maar iemand aanschieten en vragen wat en waar er georganiseerd zou worden in deze stad.
Een oudere man bij deze vuurwerk tent vertelde ons dat er hier niets te doen was.
Maar 30 mijl verderop was het plaatsje Ocean Shores, hier is een strand van wel 20 mijl, en daar komen vele mensen om gezamenlijk het vuurwerk af te steken.

Ook hij zou er net zoals elk jaar weer naar toe gaan, De schatting van vorig jaar was tussen de 400 en 500 duizend mensen over het hele strand gebied. We keken elkaar aan en dachten beide, Zal wel weer Amerikaans voor vele mensen zijn. Maar ja we hadden verder toch geen andere optie, dus maar naar Ocean Shores gereden.

Bij aankomst was het al een gekkenhuis met het verkeer, een grote file het strand op. Het leek Zandvoort wel op een warme zomerdag.

Eenmaal op het strand, stonden de auto's camper's en al wat maar wielen en een motor heeft rijen dik op het strand, hier en daar waren ze al volop met het vuurwerk bezig, anderen waren net Duitsers aan het kuilen graven om hier kampvuren in te ontsteken.

Op het harde strand waren er geen problemen voor de niet 4 wiel aangedreven auto's en camper's, maar toch waren er van die gasten die dachten, het gaat wel, DUS NIET !!!

Een moedige Mexikaan had zijn opgedirkte 4 wheel drive met een ketting aan de camper vast gemaakt, en het lukte hem toch om deze weer de verharde weg op te slepen. e.e.a. onder luid gejuich van de toeschouwers. 

Ook Santa was er in cognito, we hebben hem de volgende morgen pas weer gezien. Missers Santa loopt met grote passen voor hem uit richting de camping en hun motor home.

Na het ondergaan van de zon begon het gedonder in de lucht, toch wat vorm te krijgen.

Ik heb zomaar wat beelden van het vuurwerk bij gevoegd, het geluid en de kruitdampen moeten jullie er maar bij denken. Maar een helse avond hebben wij hier op het strand mogen meemaken.

Jammer genoeg kunnen we de omvang van het vuurwerk niet goed in beeld brengen, maar links en rechts van ons konden wij zover als het oog reikte vuurwerk de lucht in zien gaan.
Wat ons de hele dag al opviel was de gediciplineerdheid waarmee men aan deze gelegenheid deelnam.
Geen onvertogen woord of daad hebben wij gezien of gehoord, het was gewoon een happening.
Rond middernacht zijn we terug gegaan naar de camper, koud maar voldaan hebben we  nog een Irish-koffie genuttigd en zijn daarna lekker in slaap gevallen.

Morgen weer verder langs de kust naar het National Olympic park en het Rainforrest

Grtjs en tot de volgende pagina.