Zaterdag 2 augustus.
Gisteren nog effe lekker visje wezen eten in Homer, klein dinertje voor onze trouwdag.
De snelheid waar deze jongeman de vis fileerde was verbluffend, binnen vijf minuten had hij deze Heilbot in panklare mootjes.
Nog even een avond wandeling langs de kop van de spit gemaakt, en deze rakker op de uitkijk zien zitten.
Verder een hele vloot van deze kleine meeuwtjes in en op de haven onderdelen gezien, gelukkig slapen we er ver genoeg vandaan, want wat een kabaal kunnen deze kleintjes samen produceren.
Bij het hotel waren een groep enthousiaste jongeren op het strand aan het bbq-en, je kent het wel lekker eten en drankje maakt iemand vaak overmoedig, de groep was met de fietsen elke dag een etappe aan het rijden en blijven dan in een hotel overnachten.
Deze groep gin elkaar uitdagen om een duik i n het ( koude ) water te nemen, na een poosje ging het toch gebeuren.
Zondag Morgen 3 augustus.
Vertrek uit Homer, bij het verlaten van de Spit kom je langs "The Graveyard ", hier liggen een aantal afgedankte boten en ander spul hun laatste levensdagen te slijten.
Verderop nog even historisch Homer in gelopen en middels de brochure wat oude gebouwtjes bekeken.
Een van de bekendste gebouwen heeft een verzameling van alles wat er ook maar aangespoeld is het strand aan het huis gebonden.
Deze bloemen zijn het export product van de streek , de Pyonie is een prachtige bloem en wordt op grote schaal hier gekweekt.
Onderweg naar het volgende plaatsje op onze route Soldatna kwamen wij twee grote Elanden langs het pad tegen, rustig grazend en verder niets geen paniek keken wij elkaar aan.
Deze eerste keek ons belangstellend aan en ging al grazend wat verder naar de bosrand.
Op zijn achterpoten zijn de bijtplekken van de steekvliegen goed te zien, de linker poot is nog aan het bloeden van al deze beten.
Maar ondanks dat er meerdere auto's stopten om ook hun plaatjes te schieten rende hij niet weg.
De tweede een paar kilometer verderop zag er veel beter uit, had een mooier vel en leek gezonder als de eerste eland.
S'avonds op het Captain Cook state park een mooi plekje gevonden, de buren hadden nog wat hout achtergelaten, dus weer eens lekker fikkie gestookt, en na de koffie nog een lekkere strandwandeling gemaakt, dus weer een goede nachtrust tegemoet.
Bij laag water gaan de vissers met hun auto's het strand op en zetten hun kreeften vallen in het lage tij uit. Bij de volgende laag water tij gaan ze deze weer leeghalen en weer gereed maken voor de volgende vangst.
Maandag 4 augustus,
In het hele gebied waar we door rijden zijn er viewing's van wildlife mogelijk, dus regelmatig een van deze trail's in rijdend komen we op de mooiste plekjes uit.
Op zoek naar een koffie plekje kwamen we middels een dirt road uit bij een aantal state campground's, bij een aantal moest je een bedrag van
$ 10,00 per nacht betalen, maar er waren ook een aantal primitieve plaatsen gratis.
Beneden aan deze dirt road ligt een prachtig meertje, effe kijken of we er wat mee kunnen.
Volgens de aanduiding is dit Engineer Lake. In eerste instantie alleen voor een kopje koffie, maar het was er zo idyllisch dat we besloten er minimaal een nacht te blijven.
S'middags de boot maar weer opgeblazen en heerlijk op het meer rond gepeddeld, bij terugkeer kwam er een jonge man in zijn auto vlak bij ons staan. Hij bleek op zoek naar een plek om samen met wat kennissen een weekendje te gaan kamperen.
Er was achter on in de bosrand een geschikte plek en overlegde met ons of wij er bezwaar tegen hadden dat zij er kwamen staan. Tja, het is openbaar land dus konden we geen bezwaar maken.
Later bleek het een sympathiek groepje te zijn, dus gezellig twee dagen met elkaar omgegaan.
Na het avond maal nog even de trail naar de lodge gaan lopen, via een pad langs het meer kan je bij een lodge komen, deze is te huren voor een of meerdere nachten, er is ook een roeiboot bji, zodat je ook op het water kunt recreëren.
Halverwege de trail hoorden we een raar geluid op het water, we keken naar wat eenden ( zoals we dachten ) verderop het meer. Na met de camera er beter naar gekeken te hebben, zagen we een moederbeer met 3 jonge beertjes onze kant op zwemmen. Dus ijlings de terugtocht aanvaard en nog snel een paar foto's gemaakt.
Na een vlotte terugmars zagen we een aantal kraanvogels aan de overzijde van het meer in het moerasgebied aan het grazen.
Dus deze ook even te grazen genomen.
Regelmatig zagen we een soort van fazant in het struweel wegschieten, deze was te langzaam en is op de plaat vast gelegd.
Nadat de kennissen en de moeder van Jerry gearriveerd waren, werden er snel wat tenten geplaatst en een kampvuur gemaakt, zij hadden 3 kids bij zich, 3, 5 en acht jaar. dus wat leven in de brouwerij.
Trish en Ron en moeder Theresa waren een leuk stel en hadden vooral veel brandhout bij zich, wij waren na de eerste avond door onze voorraad heen.
Wel een heerlijke avond en tot na 12-en buiten gezeten.
Jerry was een verpleger van een minder valide man, hij had als doel, een professionele luchtfotograaf te worden. Hij had zijn drone bij zich en liet ons enkele van zijn opname's zien. Wat een geweldige manier om de omgeving in beeld te brengen, ook hier ging hij wat vliegen en opnames maken.
Het apparaat koste rond de $ 1850,00 dus geen lullig Blokker apparaatje, maar de beelden waren ook prachtig.
Dinsdag 5 augustus.
De dag begon opnieuw met een overvloed aan zonnestralen, dus afgesproken nog een nacht te blijven en een heerlijke dag op en en aan het water te hebben.
Nadat we zelf het hele meer hadden rondgevaren, hebben we Jerry nog even de boot laten uitproberen, samen met de kinderen en hun ouders waren deze ook op het meer geweest en nu gingen ze spelen op het strandje.
Na een fikse donatie brandhout van Ron hebben we tot 2 uur s'nachts buiten rond het kampvuur gezeten.
Een van de dingen die later nog in ons geheugen zal blijven zitten.
Rechts het caravannetje van Jerry, je kunt er alleen languit in kamperen, maar leuk was ie wel.
Woensdag 6 Augustus,
Verder op de route, het volgende plekje is Hope, een oud goudgraver stadje uit begin 1900 toen hier de goldrush uitbrak.
Nog even het luchtbedden en boten boeltje van de buren vast gelegd.
Later hartelijk afscheid van Jerry en zijn drone genomen.
Ron was te moe om de tent uit te komen maar wenste ons een goede en veilige reis toe.
Jerry zal nog een van zijn lucht opnames aan ons mailen, als deze binnen is zal ik hem met jullie delen.
Na nog 8 mijlen verder over de dirt road kwam er weer asfalt onder de wielen, en hadden we nog wat mooie vergezichten op ons pad.
Op de Kenai river zijn de vissers al weer volop actief, ook kanoërs gaan hier al peddelend de rivier af.
Een van de authentieke gebouwtjes in het stadje Hope.
Achter deze gebouwen is het RV-park, was voor ons geen optie om te gebruiken, volop in de zon.
En op een braakliggend stuk land zijn wat balken als afscheiding en een elektra punt met nummer voor jouw plek aanwezig, en dat voor maar $ 25,00 per nacht.
Aan de Resurection Creek wemelt het ook weer van de vissers, de ene na de andere zalm word er gevangen.
Maar erg kieskeurig zijn ze wel, de mannetjes zalmen worden zo wie zo terug gegooid en de andere worden kritisch bekeken en dan gehouden en/of terug gegooid in het water.
Maar ja bij zo'n overvloed kun je ook kieskeurig zijn.
Wij gaan verder op zoek naar een rustiger nacht kwartier,
Lees dit maar in de volgende pagina,
Voor nu grtjs uit Anchorage,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten