Dinsdag 26 september.
Vanmorgen vanuit de camping verder naar het zuiden, vandaag reden we door een gebied waar vele Amish farmers wonen. Deze gelovigen mogen geen machine's gebruiken, ook de tractor en vooral de auto is hun door de eigen religie verboden.
Alles gebeurd dus met paard en wagen, of de modernere variant de fiets.
Bij de winkels waar zij vaak komen zijn er ook vaste parkeerplaatsen voor de paard en het gespan.
Speciale verkeersborden waarschuwen de andere weggebruikers voor hun aanwezigheid.
Na een poosje reden we een stadje binnen, en kregen gelijk een omleiding voor de kiezen.
Het was de jaarlijkse farmer's fair in deze stad, het geheel duurt tot zaterdag en op rijdag is er een grote optocht door de stad, na een paar bochten lagen er allemaal vouwstoelen en andere zit gelegenheden op de stoep.
Op deze slinkse wijze verzekeren de bewoners zich van een goed plekje voor de optocht.
Nee, bij ons zou dit niet kunnen. Ruim 3 dagen van te voren jouw stoel onbewaakt op de stoep laten liggen.
Het eerste deel van de straat kermis was de eet straat, alles wat maar te nuttigen is was er ook te verkrijgen.
Van suikerspin tot speenvarken, ijs en wafels, alleen de geuren van al dat lekkers bezorgt je al trek.
Aangezien de grootste drukte pas rond de middag begint, zijn de straten nu nog leeg.
Hier loopt Wilma op de ouderwetse 80 door de bocht attractie, snel draaien en dan het doek erover, menig stelletje kan het zich nog wel herinneren.
Ook een Amerikaanse variant op het reuzenrad was er te vinden.
Wat ons wel opviel aan deze kermis, alle auto's en trailers waren van een en de zelfde firma, ook de medewerkers werkten aan alle standjes en attracties kris kras door elkaar.
Later hoorde ik dat het geheel de volgende week in New Holland zou staan voor hun jaarlijkse kermis.
Na de hele stad te zijn doorgelopen, en va de Engelse invloeden te hebben genoten, kwamen we weer uit op de kermis.
Aangezien het al ver in de middag was hebben we een van de specialiteiten van de Farmers ladies gekozen.
Alleen voor de prijs zou je er al twee willen nemen, maar moeders houd mij goed in toom.
Burger prima maar jij bent ook maar één burger, dus op het bordje geen verdubbeling !!
Aangezien het bijna Haloween is worden de Amerikanen een beetje crazy en gaan ze allerlei rare dingen verzinnen.
De huizen worden met van alles opgesiert, pompoenen, spoken , spinnen en hun webben. Ook de griezels uit de Holywood movies hangen aan de porch of in de bomen voor het huis.
De winkels liggen vol met herfstachtige materialen en vooral veel kostuums in de rekken.
Uiteindelijk bij de camping in Big Pine , Furnace Creek aangekomen.
Vlak langs de camping loopt de Apalachian trail, de general store is een van de pleisterplaatsen in deze ruim 2400 mijl lange wandel route. In de film over deze trail is deze locatie ook gebruikt.
Toen wij erheen gingen om de store te bekijken zagen we een zwarte slang voor ons weg kruipen, Wilma met camera uit de camper en op jacht, zelf de camper weggezet en ook gaan kijken.
Blijkt het de Black Indigo Snake te zijn geweest, de grootste slang die er in Amerika voorkomt, zij kunnen tot 2,5 meter lang worden, deze was ongeveer 1,5 meter lang. En trachtte zich te verstoppen tussen de rotsen van een weg afscheiding. Gepaste afstand bewaard en de foto' s gemaakt.
Door de blauwe gloed op zijn rug konden we hem in een boekje bij het visitor center identificeren.
Na deze kennismaking zijn we verder op onze missie gegaan en hebben de hoofdrol stukken van de trail bezocht.
Woensdag 27 september.
Eerst nog wat sfeer beelden van de trail gemaakt en een groep jongeren ontmoet die gezamelijk 5 dagen van de trail hadden gelopen en in de bossen overnacht.
Een welbekend beeld in Amerika, de rijen postbussen op kruisingen en aan het begin van een resort, de postbode gaat hier niet tot aan de deur, ieder heeft een eigen boxje aan de weg en haal zijn post er zelf uit. Vaak doet men ook de uitgaande post erin, deze neemt de postbode dan ook mee voor verdere verwerking.
Je kon ze echt de 5 dagen van ongeveer 50 mijl lopen per dag wel aanzien. Op dit punt was er voor het eerst in 5 dagen weer een toilet en was gelegenheid. Lekker afzien, en vervolgens nog trots ook, dat waren ze na de opfrisbeurt.
Ook Wilma heeft een stuk van de trail gelopen.
De opgeknapte ijzer smelt oven, die in de 1800 tot 1920 dienst heeft gedaan. Onder in werd er een vuur gestookt en van boven af werd het ijzererts in gedaan. Door de enorme hitte smolt het ijzer en liep onder in speciale goten welke eindigden in de broodjes vorm zoals we van de goudstaven kennen.
Na het afkoelen werden deze gestapeld en verhandeld aan de smederijen in de omgeving.
Nog een blik op het zwemwater vlak bij de camping, en de creek die voor het verversen van dit water zorgt.
Onder: nog een echte Woodpecker aan de slag in de top van de boom.
Deze is de grootste van de spechten familie.
Verder naar de slagvelden rond Gettysburg, hier is in de burgeroorlog de ommekeer van deze oorlog uit voort gekomen.
Het hijsen en strijken van de vlag blijft een ritueel, elke morgen
( opening 10 uur omhoog en voor zonsondergang (sluitingstijd 17 uur ) weer strijken.
Door de battelfields is er een autoroute, met de belangrijkste punten uitgelicht en van de nodige informatie voorzien.
Bijna elke generaal of hoge officier heeft op deze route wel een eigen standbeeld geregen. op de sokkel de naam en zijn daden. Het waren er teveel om ze te onthouden en te beschrijven.
Hier brand het eeuwige licht, deze vlam zal en mag nooit doven is de plechtige belofte aan de gesneuvelde militairen.
Ook een frase van Abraham Lincoln is er met penny muntjes uitgelicht.
Na een gedeelte van de tour te hebben gereden zijn we naar het museum gereden. We hebben daar de film en de info aangekeken.
Buiten Abraham nog een schouderklopje kunnen geven, voor het goede werk wat hij heeft gedaan.
Een paar foto's van het gigantische schilderij wat 360 graden rond is gechilderd, de afmetingen zijn hoog 4,5 mtr en lang 90 meter. Op dit schilderij de verschillende hoogte punten van de strijd op 1 tot 4 juli 1863, in deze dagen werd de toekomst van Amerika veilig gesteld.
De beide vlaggen die de zuidelijke troepen hebben gebruikt in de oorlog. Een met de 11 sterren en de latere als vaandel door de troepen meegevoerd in de strijd.
Nog even naar de ere begraafplaats, op de plek waar Abraham Lincoln zijn beroemde speech heeft gehouden en hier het adres van Gettysburg heeft vast gelegd.
Na deze toch wel indruk op ons gemaakte bezoek zijn we verder op de tocht naar de volgende nachtplaats gereden.
Op weg zagen we verwijzingen naar de grot van Lourdes op de verkeersborden, dus erop af om de story te kunnen controleren.
Na door de giftshop te zijn gelopen kwamen we in de tuin achter het gebouw uit op een pad richting de grot.
Er was eerst een klein kapelletje gewied aan Maria.
Een wat sober geheel met mooie glas in lood ramen.
Hebben hier een moment gezeten en alles op ons laten inwerken, We voelden ons op rust komen.
Buiten was er een grot gemaakt, het was een smaakvol geheel, en in de achterwand was een stuk rots ingemetseld wat uit de echte grot in Lourdes was gehaald.
Na nog een kaarsje voor al onze familieleden, vrienden en kennissen te hebben opgestoken, zijn we langs de vijver weer terug naar de hoofd ingang gelopen. De monniken hier hebben ook een klein klooster op het terrein. Bij het doorlopen van de shop waren er twee medewerkers bezig om een pamflet te maten. Hierop stond Pass the line for confesion's. Ik vroeg een van beide mannen, is het werkelijk nodig om een lijn over te steken als je wilt biechten ?. Hij, dacht even na en zei, daar heb je wel een punt.
Wij zijn verder door gereden naar ons nacht verblijf.
Voor vandaag weer genoeg getikt.
Morgen verder op de tocht naar het eerste deel van onze tocht in April J.L.
Grtjs en tot Blog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten