Wheatland naar Martin. en verder naar Hill City.

Vrijdag 9 Juni.

Vandaag weer een groot aantal mijlen door het landschap van Montana gereden, veel grasland met zo af en toe een paar Antilope's langs de weg

Deze dieren zijn de snelste land dieren van Amerika, in volle ren kunnen zij 55 mijl p/u halen ( Bijna 90 Km/u ).

Op een gegeven moment reden wij een prachtig onderhouden park binnen, dus camper aan de kant en op onderzoek uit.

Het bleek een van de laatst overgebleven forten te zijn, deze hadden vroeger de taak om bij indianen onrust de blanke satlers te beschermen.

Tegenwoordig is een rijschool en manege gehuisvest, hier kunnen kinderen een week doorbrengen met paardrijden en educatieve programma's over de natuur te volgen.

Ook de stage coach is er prominent aanwezig, maar een tripje erin was alleen voor gasten van het gebeuren.


Uiteindelijk weer op een Free camp space aangekomen in het plaatje Martin, deze plek lag midden in het stadje in het park, er waren een paar picknick sets opgesteld, en we hadden van uit deze plek uitzicht op een honkbal wedstrijd van twee meisjes teams

Later op de avond kwam er nog een hond bij ons aanlopen, na een grondige inspectie, piste hij tegen het voorwiel en vertrok weer richting sportveld.

Het was op zich wel wat vreemd om hier zo te kamperen, naast ons was er een speeltuintje voor de kleintjes, een basketbal veld voor de groteren.
Verder nog een aantal overkapte picknick setjes met BBQ's ernaast. En midden in dit alles een camper met twee oldie's erin.

S'avonds een prachtige volle maan die ons toelachte en zag hoe wij van alles aan het genieten zijn.

Zaterdag 10  juni, 

Vandaag weer op weg naar een van de Thing's too doo van ons lijstje, een bezoek aan de site van Wounded Knee.

Bij aankomst kregen wij een onbehaaglijk gevoel, er was buiten een groot bord met een aantal feiten erop niets wat aan deze vlek op de Amerikaanse geschiedenis herinnerd.

Een paar armzalige stalletjes waar een paar zielige indianen trachten wat snuisterijen te verkopen, was alles wat de mansen aan de schande van 29 December 1890 herinnerd.

Net als andere bezoekers keken wij in het rond of we toch niet een visitor center over het hoofd hadden gezien, NEE er was verder NIETS !!!

Aan de overzijde van de weg was een gebouw wat door de indianen zelf werd gebouwd en onderhouden, het was niet publiek toegankelijk.

Onderweg nog een vrouwelijke antilope die gewillig poseerde op de foto gezet.

Verbaasde blik zal niet met ons te maken hebben gehad.

Verder doorgereden kwamen wij in het plaatsje Grants uit, in het verleden waren hier vele hot spring's en had het stadje een behoorlijke allure.


Nu is het een verslapen stadje met een groot aantal leegstaande winkels en panden.

Het park was voor een speciale gelegenheid in 2013 geheel gerenoveerd.

een nieuwe vijver en zitjes zijn er toen aangebracht.

In de hoofdstraat kwam ik een leuk winkeltje tegen, dus binnen weer even de geur van oude motoren opgesnoven en ze goed bekeken,

Verderop een second hand shop, nou de kringloop in Soest heeft betere spullen. Alleen de prijskaartjes waren modern.


Verder niets aan de vingers blijven plakken.










De reis voor deze dag ging door een deel van het Custer Nationaal park, hier lopen ongeveer 1350 bison's vrij over de prairie. Een keer per jaar worden zij bij elkaar gedreven om de jonge dieren te merken en in te enten voor de komende winter. Eind september wordt dit spektakel altijd gehouden, de kaartverkoop start al direct na de round up.

Niet allen de grote sterke bul heeft een plekje op de weide vlakte, maar ook de prairie dog heeft er zijn stekkie. Ze leven in koloniën bij elkaar en hebben gangen stelsels in de grond, op verschillende plekken verschijnen ze en kijken of de kust veilig is. Als er gevaar dreigt dan een kort schel fluitje en ze zijn als een speer verdwenen van de vlakte.

In de verte doemde na deze beesten een volgend bezoek punt op.

Bij de ingang was dit schitterende beeld van een krijger die zijn paard had verloren in de strijd opgesteld.

Verder de shop voor de over kooplustige Amerikaanse bezoekers, jullie hebben geen idee van wat deze allemaal uit deze shop's meeslepen.

Veel van indianen en hun cultuur zijn hier tentoongesteld, tussen alle koopwaren en ander materialen zijn er werkelijke juweeltjes van huisvlijt te zien.

 

Het bronzen beeld staat in het centrum en is uitgericht op de berg waar uiteindelijk het monument moet komen. Op de foto boven is met witte lijnen een uitbeelding van het uiteindelijke resultaat aangebracht.

Bij de start in 1948 was het nog een hele berg om te gaan kraken.

In 2012 was er al een duidelijk zicht op de omvang van het project. Doe er onze foto's van 2017 bij en bedenk dan wat er allemaal nog moet gebeuren !!

 

Een indianen familie gaf er demonstraties van traditionele dansen en liederen.

Ik heb ook een stukje gefilmd maar op een of andere manier wil ik jullie de klanken van de zanger niet ten gehore brengen.

Hij kende over 300 liederen, alleen het verschil van de 4 die hij zong konden wij niet vaststellen.

Na dit bezoek moesten wij nog een camping zoeken, aangezien het vrijdag avond was, en de gemiddelde Amerikaan dan weekend camping gaat doen, konden wij geen plek vinden.
Nog wat in het state forrest geprobeerd maar noppes. Tot we een parking bij een water management facillitie tegen kwamen. Nou dan hier de nacht maar doorbrengen, op het moment dat we de boel nog verder wilde inspecteren en verkennen, kwam er een man aanlopen die zijn hond ( Sally ) had laten zwemmen in het meertje. Aangezien hij een local was, hem gevraagd of het toegestaan was om hier te overnachten, hij wist het niet zeker, maar we mochten wel bij hem in de drive way overnachten, volg mij maar is 1/2 mijl verderop.

 Uiteindelijk met Bob mee naar zijn huis en nog gezellig een biertje op zijn terras gedronken. Dit was zijn tweede huis, en zijn vrouw was nog in hun andere huis, om wat zaken te regelen.
De volgende morgen nog een rond leiding door het huis gehad, en zijn jacht trofeeën mogen bewonderen.
Verder een prima gast !!

Van Hill City verder naar mount rushmore.

Ook hier zal er wel weer wat over te vertellen zijn.

Grtjs en tot Blog.