woensdag 2 augustus 2017

27 juli van Slana naar Eklutna lake


Donderdag 27 juli.

Na een zware maaltijd op tijd onder de wol, het weer is wat milder geworden en de regen is gestopt.
Omdat de RV plek vlak naast de weg is, hebben we de nacht redelijk door gebracht, alleen het zware verkeer hebben we af en toe gehoord.
De volgende morgen nog rustig het ontbijt gedaan en op facetime een tijdje met Marc en de kleinkinderen gechat. En hun alvast  een fijne vakantie gewenst. Tijdens deze chat kwamen er een groot aantal reusachtige campers een tussenstop houden bij het restaurant van de RV plek. Nog even aan Marc laten zien dat we misschien toch stiekem interesse hadden voor zo'n gedrocht, maar dan wel met auto aan de haak er achter.



Onderweg kwamen we langs de Matanusks gletsjer. De toegangsweg is in particulier bezit dus de prijs voor de rit over de weg tot bij de gletsjer is in hun ogen gerechtvaardigd, maar $ 30,00 pp vonden wij nog al aan de stevige kant, dus omgedraaid en de handel vanaf de weg bekeken. Hebben er geen spijt van.







Onder aan de gletsjer is een breed grindbed met daarin de rivier die de hele zomer blijft door stromen om het smelt water af te voeren. Het bed is zo breed omdat in de lente het water dat er door moet vele malen meer en krachtiger is.



Verderop een van de hogere bergen in dit state park, regelmatig stak hij zijn kop boven de wolken uit, om even later weer kompleet in de wolk te verdwijnen.

Het zonnetje kwam ook al weer vrolijk de boel beschijnen, zodat het toch nog een redelijke dag werd.






Het meer in de uitstroom fungeert als buffer voor de voorjaarsdrukte in het riviertje.

Deze meandert door het park om tenslotte in een groter bassin te verdwijnen.

Het werd ondertussen weer koffietijd, dus opletten op een mooi plekje en het liefst aan een meertje of een beek, gelijk even frisse buitenlucht opsnuiven en heerlijk met het zonnetje het bakkie doen.










Verder door rijdend kwamen we in het plaatsje Sutton, hier was een museum dorpje met wat leuke huisjes en spullen.





Een aantal oude mijnwerkers machines en attributen stonden er op gesteld.






In het oude postkantoor waren er nog een aantal oude attributen aanwezig, ook deze frankeermachine waar Wilma nu achter staat.

 
In deze woning van de Athabascan indianen, klonk inheemse muziek, dus Wilma gelijk de goed weer-dans ingezet, en waarachtig het werkte nog ook.




Dit is een spiritueel huisje waar de Athabascan indianen hu overleden stamgenoten de laatste rustplaats gaven.


Verder door naar een van de attracties in deze buurt "de Oxfarm "hier is men met een project gestart om de Muskus os te domesticeren.









Onze gids voor de tour tussen de ossen Danielle ratelde er flink op los, nadat we de introductie hadden gehad moesten we door een bak met ontsmettingsmiddel lopen voordat we verder op het terrein mochten komen.

Het leek wel weer op de maatregelen ten tijde van de gekke koeien ziekte in Engeland.


Hier lopen moeder en kalf in de wei, nadat het kalf 3 maanden oud is geworden, gaan ze weg bij hun moeder en moeten ze verder op de farm opgroeien, en vooral aan mensen om zich heen wennen.
Deze op de foto gaan deze week bij hun moeder weg , ze zijn dus nu al
3 maanden oud.

Men is al 60 jaar met dit project bezig en de resultaten zij hoop gevend, de benadering van mensen bij deze dieren gaat steeds beter.

Boven; deze een jarige os lag ook heel ontspannen naar de troep mensen te kijken en bleef gewoon herkauwen aan de eerder gegeten grashalmen.

Het hoofd product wat er bij de fok van deze dieren geoogst word is Kiviout, dit zijn de onderste haren uit de vacht van de ossen, in de lente gaan deze beesten de oude wol afstoten en worden zij door regelmatig kammen door de medewerkers van deze wol ontdaan. Het spul is heel licht en word gewoon warm als je het in de hand houd.
 Omdat deze besten wel tot - 40 graden Celsius in de barre wind en sneeuwstormen gewoon in de wildernis leven moeten ze wel een goede isolatie hebben.
Na het borstelen en kammen word de wol verzameld en in balen naar een weverij gestuurd, deze onthaart de wol en stuurt het zuivere Kiviout weer terug, na bij een spinnerij in draad vorm te zijn gebracht word er door lokale breisters van allerlei handwerk dingen gemaakt. De das bij Danielle om de nek koste maar   $ 185,00 !! in de shop

Na deze tour verder op pad om de nacht weer te ontmoeten, Onderweg nog een van de ontelbare grote grind bedden bekeken, een bijzonder besje langs de kant op de plaat gezet.



Bij deze wandeling waren er een paar raven die hun vliegkunsten aan ons wilden demonstreren.

Het waren werkelijk kunstjes die in een circus op zijn plaats zouden zijn.

Deze beesten zij echt groot in deze landen, onze raaf is maar een kriel raafje in vergelijking.




 De laatste stop voor deze dag was in de plaats Palmer,  er hing een plakkaat dat er vrijdag van 16 to 21 uur een markt zou zijn in het stadje.  Maar ja donderdag was wat te vroeg voor dit evenement. Dus hier nog even wat winkeltjes bezocht en gelijk met een dame in de winkel staan praten, deze gaf ons nog wat tips voor de omgeving en een adres van het Palmer city ale house. Voor de beste burgers en heerlijke biertjes uit de stad. Dus goede tips gebruik je ook !! Ikke een burger en Wilma een Burito, delicieus avond maaltje.



In deze rommel winkel nog even neuzen voor wat leuks, Wilma tussen de spullen, ik zoals zo vaak bij de CD's. Een gevonden van James Blunt en een van de no 1 hits van de Beatels, het oude dametje in gang gezet om een van de Cd's uit het kastje te pakken, en gelijk gevraagd wat deze gingen kosten, al hortend en schuifelend ging ze me voor naar de kassa en pakte een plastic zak en zei dat deze $ 39,95 gingen kosten. $ 10,00 voor James en $ 29,95 voor de Beatles.

Ze dacht waarschijnlijk dat ik gek was,  na bekomen van het bedrag te zijn heb ik (vriendelijk) getracht om het tegendeel aan haar over te brengen.
Dus net zoals bij Linda  "No DEAL" !! we hebben het etablissement op snelle pas verlaten. De dame in kwestie verbouwereerd achtergelaten.
 

Verder naar de camping bij het Eklutna lake.

Een mooi state park met een aantal rustige plekken, op de over aanwezige generatoren na.

De Amerikanen hebben zo'n grote energie behoefte dat elke camper, caravan of bus van een stroom aggregaat is voorzien. Gelukkig mogen deze van 9 tot max. 21 uur gebruikt worden, dus doen ze dat uiteraard ook.







Boven de bergen hingen er nogal wat wolken, maar de vooruitzichten voor morgen zijn redelijk.

Op de wat grotere camping's is er vaak een host, deze verzorgt de toiletten en int het kampgeld.

Vaak is het een vrijwilliger die de zomer dan gratis op de camping staat en waarschijnlijk een vergoeding voor het gebeuren ontvangt.




Morgen gaan we door naar Anchorage, om hier het Native Heritage center te bezoeken.

Dus zoals gewend, Verslag volgt.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten