28 juli Anchorage.

Vrijdag 28 juli.

Vandaag weer naar een grote stad, na alle dorpen en state parks zijn we weer aan mensen om ons heen toe, de hectiek van de grote stad is na deze periode toch niet wat we eigenlijk zoeken.
Dus maar naar het museum,

Ook hier weer iets dat ons in Alaska zal blijven achtervolgen, de hoge entree prijzen en de kosten van de gemiddelde artikelen die we kopen.
Het lijkt wel of iedereen met het grootste gemak het geld uit onze portemonnee wil trekken.
Uiteindelijk de Anchorage culturele pas gekocht, zodat we met een geringe bij betaling ook het stedelijke museum kunnen bezoeken. ( we blijven ten slotte Nederlander ) betalen oké maar niet te veel.

Op het podium werden er beurtelings spelen gehouden en verhalen verteld, ook een dans demonstratie van de inheemse bevolking. Deze man rechts had een hele avond voorstelling kunnen houden, maar hij moest stoppen voor de dansers en wij met de tour mee naar buiten. door de opgestelde woningen en hutten.

Het skelet van een Fin walvis met op de achtergrond een paar kaakbenen van een Humpback walvis.
Erachter een winterverblijf, deze worden half onder de grond gebouwd, en hebben vaak twee in- en uitgangen. Een hoge voor de zomer en een tunnel onder de grond voor winter gebruik. Dit alles om de warmte niet verloren te laten gaan. In deze woningen werden geen vuren gestookt, omdat op de tundra geen hout te vinden is.

De warmte kwam van de mensen en de gebruikte lampen, welke met traanolie van zeehonden en walvissen gestookt werden. Bij de kust werd er met drijfhout ook heel zorgvuldig omgesprongen, het werd alleen voor de versteviging van de huizen gebruikt en niet als brandstof voor het verwarmen van de huizen.

Alle materialen werden uiterst zorgvuldig gebruikt, verspilling kent men hier niet.

Een hoofdgebouw uit een latere periode, in het midden sliepen de vrouwen en kinderen op de grond. Langs de zijkanten de mannen. Het hele gebouw was demontabel, de wanden kon men er eenvoudig uithalen, als de groep groter werd kon men eenvoudig de ruimte vergroten.
Tevens werd het gedaan om overleden stamleden erdoor naar buiten te brengen, dit was omdat men geloofde dat, indien de overledene door de deur naar buiten ging zijn spirit in het huis achterbleef. Dus zou zijn ziel geen rust vinden in het hiernamaals.
Op elke hoek een totem, die alle een andere betekenis hadden. Geluk, vruchtbaarheid, goede jacht en de laatste is mij ontschoten. Zal wel aan de leeftijd liggen.

In de stad was een vestiging van Sam's club, een soort Makro winkel, hier zouden we op de parkeerplaats de nacht doorbrengen, dus avondeten gedaan, nog even de winkel ingelopen, een leuke korte broek gevonden, en nog een heleboel mooie dingen bekeken. Uiteindelijk bij de kassa konden we de broek niet kopen, geen club pasje, gelukkig hielp de dame ons en vroeg van een andere klant het pasje en rekende met ons af. Hield de vinger voor de mond en zij ssstttt en wuifde ons door.
Bij terugkeer bij de camper zagen wij dat er verderop een aantal campers werden gesommeerd om te vertrekken, we hebben het niet afgewacht en zijn maar zelf vertrokken.
Op de kaart hadden we een plek gezien aan de Bird Creek, dit leek ons wel aan te staan.

Langs de weg loopt ook de spoorlijn van Anchorage naar Seward, dit is ook het eind doel van dit deel van onze trip.

Op het dag recreatie terrein was het nog erg druk met auto's en andere campers, dus een plekje gezocht en een bakkie gedaan, vervolgens naar de rivier gelopen en het hele circus bekeken.

De zilver zalmen zijn op trek, dus trekken alle vissers massaal de lieslaarzen aan en gaan aan de slag.



Er werden behoorlijk wat grote zalmen uit het water gesleurd. en vervolgens met een touw door hun onderkaak werden ze weer in het water gelegd, om de vis zo vers mogelijk te houden in het stromende water.

Na dat we met een van de andere toeschouwers een gesprek aan het voeren waren verscheen er achter in de rivier een bruine beer, deze was voor zichzelf een maaltje vis aan het verzorgen.
Omdat het al bijna 11 uur s'avonds was werd het licht wat minder om goed te fotograferen, zeker op de afstand naar de beer. Maar toch deze beer nog kunnen vastleggen op de foto.

Hij kwam uit het bos en waadde door het water naar het grindbed aan de andere oever, waarschijnlijk omdat de vissers ook aan deze kant aan het vissen waren.

Door het lage licht gehalte krijg je een langere sluitertijd, en moet het object stilstaan. Heb ik nog geroepen naar de beer, maar helaas hij bleef lopen en zoeken naar vissen.

Kort voor deze dag was er nog een incident met een beer in deze omgeving geweest. Een 16 jarige jongen die aan het trainen was voor een marathon is door een beer gegrepen en heeft het niet overleefd.
Dus altijd voorzichtig met deze jongens ook al zijn ze mensen gewend, het blijven wilde dieren.

Je kunt op deze foto zien dat beide partijen gewoon hun ding aan het doen zijn en geen angst voor elkaar hebben.

Morgen Zaterdag 29 juli.

Verder door naar Seward, een kustplaats met een prachtige camping aan de baai, van hieruit gaan we een cruise maken door de fjorden van het Kenai national park.