29 juli Seward en het weekend.

Zaterdag 29 juli.

Nadat we vanmorgen al weer vroeg de vissers op de parkeerplaats hoorden, zijn we ook nog even bij de brug naar het schouwspel wezen kijken. Bij de brug was deze cartoon geplaatst om de vissers van elkaars aanwezigheid bewust te maken. En ook om hen te melden dat er geen scheidsrechters zijn.

Verder begeleiden ons de mooie uitzichten en de vele foto momenten welke middels borden langs de weg hun aanwezigheid kenbaar maken.

Als je ze allemaal doet, kom je gewoon nergens, vaak staan er bomen of ander struikgewas in de weg en halen we de schouders maar op en karren weer verder.

Uiteindelijk wat sneller door gereden, om op tijd in Seward te zijn.
Zeker in het weekend staan de camping's vol. Op de buitenste ring aan het water hoef je gewoon niet te rekenen, dus tweede rij werd het voor ons, een plek maar geen nummer erop, dus bij de buren gekeken en een cijfer lager zou dan ons nummer zijn. Naar de elektrische camp-host, kenteken en plek nummer ingevuld 2 nachten
$ 40,00 op de credit card minder.

En een plekje in de tweede rij, morgen zondag immers de hele dag op de boot en dan is het alweer avond, alle indrukken verwerken en vol genoeg doening de dag afsluiten.

Wilma zit op onze nieuwe oranje stoelen op het grasveldje achter de camper. ( aanbieding Walmart $ 5 p/st met armleuningen) konden onze nationaliteit nu uitdragen.

Het uitzicht op de bergen aan de overzijde van de baai was erg mooi.

 

Voor het avond eten nog een wandeling door het aluminium dorp naar de andere zijde van de camping gemaakt.

 Boven: het waterfrontpark heeft ongeveer 750 plaatsen, gemiddeld bedragen de kosten per plaats
$ 25 ,00 per nacht. Dus een erg goed inkomen voor de gemeente.

Ook een jachthaven brengt ook nog het nodige in het laatje, geen medelijden met deze stad.


Geregeld komen de boten met de vissers en hun vangst binnen, een van de gebruiken is het fotograferen van de vangst met hun visser ernaast, Speciaal voor het bord van de stad Seward.

Het grootste gedeelte van deze vangst is Heilbot. en Rockfish.


Ook de nodige zalmen werden opgehangen en op de grond uitgestald.

Op de foto rechts een paar Rockfish, omdat deze op de bodem van de oceaan leven, komt de inhoud van hun lijf door het wegvallen van de druk door hun bek naar buiten, dit geeft een raar gezicht maar is nu eenmaal zo.

Een vogelhuisje waar geen duif of meeuw in kan, leek Wilma wel wat voor thuis.

Uiteindelijk kregen we van al dat geloop in de zon een droge keel, dus maar de harborpub in gegaan en wat aan gedaan.

Wilma een Denali Stout en ik een blonde schone uit glacier mountains.

De vangst word ter plaatse gefileerd en schoon gemaakt. de resten worden weer terug in zee gegooid.
De krabben en andere zee bewoners zorgen voor de afvoer van deze resten, al hoewel het erg veel is lijkt het toch dat elke dag weer alles weg is.

Boven een Yelloweye Rockfish, leek wel een landgenoot qua kleur.


Een stapeltje Silver salmon, licht te wachten op de fileerder.

Het mes ligt al klaar.

Verderop weer een uithangbord met de vangst van een boot.



Ben er naast gezet door Wilma, om aan te geven hoe groot deze vissen wel niet waren.

Nog wat natuur in de stad, weer een onbekend bloempje.

vlak naast de lekkerste winkel in de straat.

Wij hebben onszelf op Fish en Chips getrakteerd.  Deze keer geen Cod of Haddock maar Heilbot.

Was een smakelijke verandering in het menu.

De cruise schepen liggen voor anker, morgen gaan ze weer hun route varen, ook wij gaan dan mee.

Gelukkig is de weersverwachting ons gunstig gestemd.


Zonnig en een kalme zee zijn ons vooruitzicht.

 Deze man in rode wat ruime trui had deze dag de zwaarste vis gevangen, aan de haak leverde deze het gewicht van 93 LB op ( 1 LB is ongeveer 445 gram ). Dus kun je wel over een aardig visje praten.

In de haven was deze zeeotter vrolijk aan het rond dobberen, en af en toe draaide hij zich om en dook weg om even later weer op zijn rug te drijven en weer wat te knabbelen te hebben.

Ik weet niet of hij ons wat wilde zeggen, maar het was leuk om naar hem te kijken.

Boven:
Tussen het oude drijfhout door zie je de nog immer besneeuwde toppen van de bergen aan de overzijde.

Links: een paar van de vele gletsjers in dit gebied, altijd witte toppen en dalen op deze bergen.

Deze camper had een spreuk op zijn nummerbord aan de voorzijde, deze heb ik goed onthouden en deel  deze nu ook met jullie.

There is a diference between living, and living well.

Gelijk heeft ie volgens mij, maar decadent is het wel !.

De baai blijft je ogen trekken waar je ook kijkt een foto is het allemaal waard.

 Na het avond eten nog even de andere kant van de baai bezocht,

 

Het monument voor de grootste sledehond race van Alaska,
hier start het gedeelte naar Anchorage en daar gaat dan het verdere
gedeelte van de race naar Nome, met een lengte van 1049 mijl.
Deze race is ontstaan als post route van Seward naar Nome, in de tijd dat er nog geen wegverbinding was.

Boven: een van de pioniers die de Iditarod weer opnieuw hebben doen uitvoeren, hij was wel een Japanner en geen inheemse indiaan.

Rechts: het traject van het eerste deel van de race,

 Boven: een jonge bald eagle op het strand, een beetje hulpeloos om zich kijkend.



S'avonds weer volop kampvuren aan de baai, en een leuk schouwspel als het donker zou zijn .

Morgen Zondag 30 Juli op de boot het zeegat uit,

Tot de volgende blog.