Van Prince George naar Yukon.

Dinsdag 18 juli.

Vanmorgen verder naar het noorden en via de Highway 37 naar de noordelijkste provincie van Canada. Heerlijke rustige nacht aan de kabbelende rivier gehad, nog even de toilet extra geleegd en deze weer van de nodige vloeistof voorzien.

Op de route liep een deel van de weg langs de Buckley river, deze had al een groot aantal zalmen in zich zwemmen.
Bij de middag pauze kwamen we bij een stroomversnelling met hierin een zalm trap. Dus camper aan de kant en kijken wat er zoal te doen is.

De lokale indianen vangen hier hun vis voor eigen consumptie, maar werkt ook mee aan het catalogiseren van de zalmen. Samen met een controleur worden de vissen gevangen en gemeten. Ook worden er tag's aan gedaan om ze later te kunnen identificeren.

Na de metingen en de taging word de zalm weer aan de rivier terug gegeven.

Verder boven de rivier was er een museum waar je uitleg over de visserij en de mensen in deze regio kon krijgen. Aangezien Wilma haar steps nog moest doen, zijn we de trap opgeklommen en het museum bezocht.

Al verder rijdend veranderd het landschap van gecultiveerd naar ongerepte natuur.

Rivieren doorkruisen het landschap op de mooiste plaatsen, elk hoekje en stroompje is weer een genot om naar te kijken.


Onderweg stoppen wij regelmatig om weer van die Ohh en Ahh momenten te hebben.

Woensdag 19 Juli.

De Alaskan Highway bestaat dit jaar 75 jaar, dit hebben we reeds meerdere malen in de winkels en de visitor centers gezien, Uit noodzaak om de Japanse invasie in noord Amerika tegen te gaan is de weg van Dawson City naar Fairbanks 2395 Km in iets meer als 9 maanden aangelegd.

Deze beer wilde niet voor de camera, misschien een beruchte beer.

Ook de dieren lijken niet op de insecten die wij kennen.


Deze vlinder hield onds gezelschap bij onze overnachting plaats, de tor kwam gezellig aanvliegen en gin op de tafel bij ons zitten.

Na een oponthoud van een half uur, omdat de weg van nieuw gravel werd voorzien, konden we achter de pilot car bij de camping aan het Menizidan Lake komen.

Hier een prachtig plekje om de BBQ te houden.

 

Het zalmpje van Wilma smaakte opperbest, en ook de kok had er plezier in. Het tweede stuk zalm hebben we eerlijk verdeeld. De kip heeft mij ook goed gesmaakt, aangezien ik minder van zalm houd.

Donderdag 20 Juli. 

De volgende morgen, bij de uitrit moesten we wachten tot de pilot car langs kwam rijden in de richting die wij op moesten. Nadat hij de eerste keer de andere kant opging, konden we al zien wat ons te wachten stond,STOF, Stof en nog eens stof  als je achter de meute aanrijdt.
Toen de pilot terug kwam reed er een vrachtwagen als eerste achter de auto aan, deze had een behoorlijke ruimte gelaten, dus als snelle jelle erin gedoken en geen last van de stof gehad.

Onderweg nog even wat euro's ingewisseld voor Canadese dollars, deze zijn van hetzelfde materiaal als de Roemeense biljetten. ( Plastic, maar wel kleurig.)

Buiten bij de bank zagen wij allemaal witte vlinders op de grond liggen, vermoedelijk eendagsvlinders, de hele parkeerplaats lag er vol mee.

Na de stad weer op de highway van de bomen en de bergen genieten.

Na een uurtje rijden zagen we weer een beer op zijn gemakkie in de berm aan het eten.

Na gestopt te zijn, heb ik ook de motor uitgezet en hebben we de foto's kunnen maken. Ook stil zitten te genieten van het moment.

Toen ik de motor weer startte keek de beer op en ging zitten poseren. Vermoedelijk had hij een feest banket, want de smoking had hij al aan.

 Links:
De eerste plaats was ons al eerder opgevallen, hoe de naam is ontstaan weten we niet, maar de betekenis slaat niet op onze reis.

Onder:
Middag broodje op weer zo'n idyllisch plekje, waar je ook mag overnachten.

Wederom een stop voor een van de wilde bewoners van deze streek gemaakt, hij hield on nauwlettend in de gaten

 Maar onder tussen bleef hij wel zijn buikje vol eten.

Later hebben we gezocht naar de struiken waar de beren van eten, een van de favorieten zijn deze bessen ( soapberry ).

 

Uiteindelijk weer een mooie camping aan het Kinaskan Lake gevonden, ook dit is een state park. De overnachting kost $ 20,00 voor de nacht.

Hier konden we onze tweede Challenger eindelijk uit proberen,
De Challenger K2 is volledig waterdicht en doet het prima.

Na een test vaart met z'n 2-en ging pappa nog even solo over het meer, jammer van het eigendunk wat hij uitstraalde ( Zo hard ging hij ook weer niet) .  Het is een opblaasbare kayak, dus even met de pomp en we varen erop los. Inpakken was ook goed te doen, dus prima investering.

Zo'n plaatje op de camper lijkt ons prachtig, alleen wel een zelf geschoten beer is natuurlijk het mooiste.







Vrijdag 21 juli.

De weg varieert van heerlijk breed en stil, tot smal en lawaaierig, het is een nogal grof van structuur. Bij de controle van de banden ( profiel ) heb ik het gevoel dat deze de gehele reis niet zullen uitrijden.

Zal dus nog een pitstop bij een banden centrum worden.

Kijkje naar voren en je ziet dat de weg smal en ruw is, Maar als je dan in je spiegel kijkt, dan krijg je een prachtige blik op je verleden.

Deze is dus gewoon het beeld in mijn spiegel. Verder op de trip richting Casiar een verlaten mijn stad waar Jade gedolven werd, maar de mijn was niet rendabel meer en het stadje dus ook niet levensvatbaar meer. Er is in 1985 een nieuwe stad gesticht, deze ligt direct aan de higway en heet Jade City. Een steenhouwerij met slijp werktuigen en natuurlijk een winkel zijn de grootste gebouwen in deze stad.

Nee Wilma, deze is te groot om mee te nemen, en een hoop gepolijst om hem mooi te krijgen.

Dus maar een handzamer exemplaar gekocht, en ook deze moet nog af gepolijst worden.

De oude weg naar Cassiar ligt er nog dus zijn we deze opgereden, bij de mijn lag er nog een immense berg steen afval uit de mijn, helaas kan je er niet bijkomen.

Op het terrein van de mijn was een yunkyard ontstaan, een oud ijzer handelaar had er zijn bedrijf gevestigd.

Het meer viel ons op door zijn diep blauwe water, het had net zo goed emerald lake kunnen heten.

Op de recreation site nog wat kleine reparaties gedaan aan het interieur van de camper.

Het is gewoon een plek met tafels, pit toilet en vuurplek, waar je vrij mag overnachten

Zaterdag 22 juli.

Het was weer beren langs de weg, altijd goed, zolang ze maar niet op de weg zitten.

Na het einde van Highway 37 door Britisch Columbia, kwamen we uit in Watson Lake, Hier heeft in 1942 een soldaat met heimwee, op de originele wegwijzer, een extra bord aangebracht, met daar op de vermelding van zijn eigen stad.



Momenteel zijn er in de loop der jaren 83.886 borden en items op de palen aan gebracht.

Ook wij hangen er van af vandaag bij.


We hadden nog ons nood nummerbord uit Spanje in de camper, dus deze maar opgehangen.

Zomaar een greep uit wat er allemaal op gehangen en geknutselt word door de mensen uit de hele wereld en Nederland.

Na een poging de blog bij te werken in het visitor center, ( weer een rampzalige verbinding met Wifi ) maar verder naar het noorden vertrokken.

Op een recreation site bij de Rancheria river, bij een mooie waterval kunnen over nachten.

De zomer en de herfst zijn hier tegelijk aanwezig. bloeiende bloemen en opkomende paddenstoelen in het bos.

Vandaag zondag 23 juli,

We vertrekken nu verder richting Alaska, eerst in Whitehorse nog wat inkopen doen en dan verder.

Grtjs SjaWi.