4 september van Kananaskin naar Medicine Hat.

Maandag 4 September.

Na een rustige nacht op de P van het Casino ( met nog 38 andere campers en caravans) zijn we verder gereden, de eerste uren nog door het gebied van de First People. Het werd een onverwacht mooie rit, rechts en links van ons enorme bergen, en wel van een schoonheid zoals we ze nog niet gezien hadden.




De lage bergen maakten al snel plaats voor hoge boomloze pieken in een mooie grijze kleur.


Na een uurtje onderweg te zijn was er een verkeersopstopping langs de weg, auto,s in de berm en allemaal met de camera naar het talud gericht.
In de bosjes was een moeder Grizzly met 2 jongen aan het bessen plukken.

Het was een hippe moeder, zo met haar walkman om de nek. Het was nog een hele kunst om de jongen op de foto te krijgen, deze waren duidelijk minder aan mensen en hun gedrag gewend. Ze hielden zich goed schuil tussen de bosjes, terwijl moeder rustig van struik naar struik liep, keken zij schuw tussen de bladeren door. En even later met een sprint achter moeder aan rennend verder eten.

Het was een aandoenlijk schouwspel, die kleine wolbaaltjes het gedrag van moeder te zien imiteren, maar ook zij moeten hun winter vet al gaan aanleggen.

Het zonnetje kreeg al steeds meer vat op de natuur, de temperatuur zakt s'nachts al redelijk lager en daardoor moet zij s'morgens even wat tijd hebben om ons weer te warmen.

Maar de bosschages langs de weg beginnen steeds meer herfst tooi te krijgen, ondanks dat we verder zuidelijk zijn, is de herfst niet ver meer.

De bergen rechts van ons stralen in de zon, terwijl de linker bergen nog verwoede pogingen doen om het wolkenkleed af te schudden.

Heel langzaam komen we in vlakker gebied, de bergen en bossen maken plaats voor grasland en vooral veel omheiningen, hier en daar een verdwaalde koe, soms een groepje koeien. Bij een aantal van de open weilanden staan wat truck's met veewagens. Een groepje cowboy's is hun paarden aan het zadelen, dus ook hier begint langzaam het binnen halen van het vee.

Voor het middag eten hadden we nog brood en melk nodig, maar in deze uitgestrekte gebieden, ben je aangewezen op conviniant stores, dit zijn meestal tankstations met een grocery shop erbij. De prijzen die men hier hanteerd zijn gezien de verkrijgbaarheid van de spullen navenant hoog. Een gallon melk en een kauwgum brood komen op $ 10,45 uit. Maar zij weten dat de buurt bewoners dit al lang gewend zijn, en zoals al eerder gezegd, de Amerikanen en ook de Canadezen kijken niet naar de prijzen, maar nemen het gelaten mee.
Uiteindelijk het plaatsje Nanton bereikt, dit  ligt vlakbij de plaats High River, hier zat in de tweede wereld oorlog het opleiding's centrum van de Canadese piloten die later in Europa hun bommen lading op Duitsland gingen uitwerpen. Vlak bij het parkje was een museum waar de feiten van dit verhaal vandaan komen.

Buiten was er een herinnering wand opgesteld met de namen van de gesneuvelde militairen in deze oorlog.

Boven; het verhaal van de Canadese bemanning die verantwoordelijk voor het vernietigen van de belangrijke dammen in Duitsland.



Rechts het verhaal van de voedseldroppings boven Nederland in Mei 1945.

In de hangaar naast het museum staat een nog werkende Lancaster bommenwerper, bij gelegen heden word deze gestart en taxiet hij naar buiten.

Zal een heidens kabaal in de hangaar geven, maar ook een gevoel van "Yes we did it in Europ ", bij de aanwezige veteranen en hun aanhang.

Deze ronde ton, is de beroemde bouncing bomb, met deze werden de Ruhr dammen uiteindelijk kapot gemaakt, en hierdoor was de Duitse oorlog's industrie lamgelegd. Na het breken van de dam stroomde miljoenen liters water de dalen in en verwoeste daar de huizen en fabrieken.

De aanwezige vliegtuigen zijn in een prachtige staat, ook wat Duits materieel is er aanwezig.


Verder een aantal van de beschilderingen die er op de vliegtuigen waren aan gebracht.

Verder was er nog een foto met een stuk van de romp van de Lancaster B 337, deze had de meeste missies boven Duitsland gevlogen, in totaal was deze 83 keer met zijn dodelijke lading heen en leeg weer terug gekomen.

Verder vele onderdelen en voorbeelden van de motoren uit deze vliegtuigen. Het gaf ons de aanleiding om straks thuis toch maar naar ons eigen museum te gaan.

 

Boven de receptie nog een mooi schaal model, en meer informatie over dit stukje geschiedenis.


Maar wij moeten verder op onze vlucht zuidwaarts, en gaan vanaf nu eindeloze weilanden en vlakke landerijen door kruisen op onze missie huiswaarts.




Op de camping in Medicine Hat weer een normaal stukje kamperen, WC en Douche's gebruiken zonder deze later te moeten leeg gooien, en eindelijk weer een kampvuurtje aansteken.
Vlak voor het oprijden van de Trans Canada Highway moest er een spoorlijn overgestoken worden. Nou dat klapte er behoorlijk in, al oplettend op de highway zagen we het gat wat deze spoorlijn had te LAAT. De hele camper kwam met 4 wielen vrij van de grond en smakte op het asfalt, de boel in de garage had ook een zweefduik gemaakt. Dus gelijk aan de kant en de schade opgenomen, jullie raden het vast al. Twee van de eerder door ons nieuw gekochte plastic bakken hadden het voorval niet overleefd. Dus op de camping de boel maar weer reorganiseren. Ook ons bed was uit de ophangstroppen gesprongen, maar de schouder eronder en deze weer opnieuw erop gelegd, was dit het minste ongemak.

Op de camping kwam er een insecten etende vogel bij ons buurten, ik was met de blog bezig dus Wilma erachteraan met de camera.


We gaan nog wel uitzoeken wat het voor beestje was, maar denken aan een boomklevertje.

Morgen gaat de tocht weer verder richting Regina.

Vele kilometers en weinig natuur schoon liggen er in het verschiet.

Grtjs en tot de volgemde pagina..